Państwowy system odniesień przestrzennych w Polsce
Państwowy system odniesień przestrzennych to zintegrowany układ geodezyjny, obowiązujący w Polsce na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 15 października 2012 roku. Zastąpił wcześniejsze regulacje z 2000 roku i obejmuje różne układy współrzędnych oraz wysokości.
Elementy systemu odniesień
System odniesień przestrzennych składa się z:
- PL-EVRF2007-NH: Układ wysokości normalnych odniesionych do średniego poziomu Morza Północnego, z elipsoidą GRS 80.
- Układy współrzędnych geocentrycznych:
- XYZ – kartezjańskie
- GRS80h – geodezyjne
- GRS80H – geodezyjne
- Układy współrzędnych płaskich prostokątnych:
- PL-LAEA: Oparte na teorii azymutalnego odwzorowania Lamberta.
- PL-LCC: Oparte na teorii stożkowego odwzorowania Lamberta, obejmujące jeden pas równoleżnikowy.
- PL-UTM: Oparte na odwzorowaniu poprzecznym Merkatora, obejmujące trzy pasy południkowe.
- PL-2000: Oparte na odwzorowaniu Gaussa-Krügera, obejmujące cztery pasy południkowe.
- PL-1992: Oparte na odwzorowaniu Gaussa-Krügera, obejmujące jeden pas południkowy.
Zastosowanie systemu odniesień przestrzennych
Państwowy system odniesień przestrzennych jest stosowany w różnych kontekstach:
- PL-LAEA: analizy przestrzenne i sprawozdawczość na poziomie ogólnoeuropejskim.
- PL-LCC: wydawanie map w skali 1:500 000 i mniejszych.
- PL-UTM: standardowe opracowania kartograficzne w skalach od 1:10 000 do 1:250 000, mapy morskie oraz dla potrzeb bezpieczeństwa państwa.
- PL-2000: wykonywanie map w skalach większych od 1:10 000, w tym mapy ewidencyjne.
- PL-1992: opracowania niestandardowe.
Podsumowanie
Państwowy system odniesień przestrzennych w Polsce jest kluczowym narzędziem w geodezji, umożliwiającym precyzyjne określenie położenia oraz wysokości punktów na terenie kraju. Jego różnorodność układów współrzędnych zapewnia szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach, od kartografii po analizy przestrzenne.
