Pamięć Zmiennofazowa (PCM)
Pamięć zmiennofazowa (PCM), znana również jako PRAM lub PCRAM, to typ nieulotnej pamięci, który wykorzystuje zjawisko zmiany fazy nośnika krystalicznego. Proces ten polega na przemianie struktury nośnika z krystalicznej na amorficzną i odwrotnie, co osiąga się poprzez impulsowe podgrzewanie. Odczyt danych następuje poprzez pomiar rezystancji, która różni się w zależności od fazy. Jako nośnik stosuje się stop tellurku antymonu i tellurku galu, podobny do materiałów wykorzystywanych w płytach CD-RW.
Zalety PCM
- Możliwość zapisu wielu bitów informacji w jednej komórce.
- Szybkość zapisu i odczytu wynosząca około 300 ns.
- Duża trwałość, wynosząca do 1012 cykli.
- Długi czas przechowywania danych.
- Łatwość produkcji przy użyciu istniejącego sprzętu.
- Bezpośrednia zamienność z pamięciami flash.
Wady PCM
- Wysoki koszt produkcji na obecnym etapie rozwoju.
- Wysokie temperatury podczas zapisu mogą wpływać na niezawodność.
- Obecnie zbyt mała prędkość zapisu i trwałość, by konkurować z pamięciami RAM.
Pamięć zmiennofazowa została opracowana przez firmę Ovonyx, co przyczyniło się do jej wcześniejszej nazwy „ovonic unified memory” (OUM). Obecnie rozwój tej technologii prowadzi firma Intel.
Podsumowanie
Pamięć zmiennofazowa oferuje szereg korzyści, takich jak wysoka szybkość oraz możliwość przechowywania dużej ilości danych, jednak jej wady, takie jak wysoki koszt produkcji i niska niezawodność, ograniczają jej zastosowanie w porównaniu do tradycyjnych pamięci RAM.
