Pamięć flash

Pamięć Flash

Pamięć flash, znana jako flash memory, to rodzaj nieulotnej pamięci półprzewodnikowej, stanowiącej rozwinięcie pamięci EEPROM. Działa na zasadzie stronicowania, co pozwala na jednoczesne odczytywanie, zapisywanie i kasowanie danych w grupach komórek. Charakterystyczna dla pamięci flash jest technologia komórek wielostanowych.

Klasyfikacja

W zależności od organizacji komórek, wyróżniamy dwa główne typy pamięci flash:

• Pamięć flash typu NOR: Umożliwia bezpośredni dostęp do każdej komórki, charakteryzuje się długim czasem zapisu i kasowania. Idealna do przechowywania danych, które nie wymagają częstych aktualizacji (np. mikrooprogramowanie). Wytrzymuje od 10 do 100 tysięcy cykli programowania.
• Pamięć flash typu NAND: Oferuje krótszy czas zapisu i większą gęstość danych. Charakteryzuje się lepszym stosunkiem kosztu do pojemności oraz większą trwałością. Wykorzystywana głównie w pamięciach masowych, takich jak karty pamięci i pamięci USB.

Początki

Pamięć flash została wynaleziona w latach 80. przez Fujio Masuokę z firmy Toshiba. Intel wprowadził pamięć flash typu NOR do masowej produkcji w 1988 roku, a w 1989 roku pojawiły się pamięci NAND od Samsung i Toshiba.

Ograniczenia

Proces zapisu danych w pamięci flash wymaga wcześniejszego skasowania komórki. Można odczytać i zapisać dowolną komórkę, ale kasowanie odbywa się jedynie na poziomie bloków. Te ograniczenia w dostępie do danych mogą prowadzić do trudności w ich zarządzaniu, ponieważ aktualizacje plików wymagają tworzenia kopii w innych miejscach, co może zajmować dodatkowe miejsce. Kasowanie bloków jest także znacznie wolniejsze niż operacje zapisu i odczytu, co wpływa na efektywność pamięci.

Zastosowanie

Pamięć flash znajduje szerokie zastosowanie w:

• Napędach SSD
• Kartach pamięci
• Pamięciach USB

Obecnie używane karty pamięci to m.in.:

• Universal Flash Storage (UFS)
• MultiMedia Card (MMC)
• Secure Digital (SD)
• Memory Stick (MS)
• CompactFlash (CF)
• SmartMedia (SM)
• xD Picture Card (xD)

Pamięć flash jest również stosowana w urządzeniach wbudowanych, zastępując starsze technologie, takie jak EPROM i PROM.