Paladyn – Definicja i Historia
Paladyn (łac. palatinus, wł. paladino) to wybitny rycerz, symbol cnót rycerskich, często związany z literaturą średniowieczną. Termin ten odnosi się głównie do 12 parów Karola Wielkiego, stanowiących jego drużynę przyboczną. Pochodzi od łacińskiego comes palatinus, co oznacza hrabiego pałacowego, zarządcę dworu królewskiego.
W literaturze oraz współczesnych grach fabularnych znaczenie tego terminu ewoluowało, przyjmując nową formę. Paladyni często przedstawiani są jako wojownicy obdarzeni magicznymi umiejętnościami, walczący w imię bóstw.
Paladyni w Literaturze
W Pieśni o Rolandzie wymieniani są znani rycerze, tacy jak:
- Hrabia Roland
- Olivier
- Gérin
- Gérier
- Bérengier
- Otton
- Samson
- Engelier
- Ivon
- Ivoire
- Anséis
- Girard
- Gothier z Hum
Niekiedy paladynami nazywa się także Rycerzy Okrągłego Stołu króla Artura.
Paladyni w Świecie Fantasy
W grach fabularnych, takich jak Dungeons & Dragons (D&D), paladyni to rycerze-kapłani, którzy walczą po stronie dobra i światła, przeciwstawiając się złu. Działają na rzecz bóstwa, a nie ziemskiego władcy, co zwalnia ich z systemu lennych zależności. Paladyni często pochodzą z arystokracji, jednak ich misja nie pozwala im na osiedlenie się.
Paladyni posiadają nadprzyrodzone umiejętności, takie jak leczenie czy aura wspomagająca sojuszników. Złamanie kodeksu honorowego prowadzi do utraty mocy, a tacy paladyni mogą stać się upadłymi, przyjmując rolę anty-paladyna, którego zdolności są przeciwieństwem oryginalnych mocy paladyna.
Paladyni w Beletrystyce i Grach Komputerowych
Paladyni pojawiają się także w literaturze, szczególnie w książkach osadzonych w uniwersum D&D, zachowując cechy wojowników z gier fabularnych. W grach komputerowych termin ten jest często używany, jednak jego znaczenie może się różnić w zależności od kontekstu i nie zawsze odzwierciedla pierwotną definicję.
