Pałac w Zatoniu – zabytkowy obiekt w Zatoniu, obecnie dzielnicy Zielonej Góry.
Historia
Pałac zbudowany w 1689 roku przez Balthazara von Unruh jako barokowy dwór przeszedł w latach 1842–1843 przebudowę w stylu klasycystycznym, zrealizowaną przez W. Gurlta. W tym czasie zmodernizowano także park wokół pałacu, prawdopodobnie według projektu Piotra Lenné, na zlecenie księżnej Doroty de Talleyrand-Périgord.
W 1841 roku Zatonie odwiedził król Prus Fryderyk Wilhelm IV. Po śmierci księżnej w 1862 roku pałac przeszedł w ręce jej syna, Aleksandra Edmunda markiza de Talleyrand-Périgord, który zlecił kolejną przebudowę. W 1879 roku obiekt zakupił Karl Rudolf Friedenthal, a po jego śmierci pałac dziedziczyła córka, Renata von Lancken-Wakenitz.
W 1945 roku pałac został spalony przez wojska radzieckie i nie został odbudowany. W 2018 roku zabezpieczono jego ruiny, a rewitalizacja parku kosztowała blisko 17 milionów złotych w ramach projektu „Zachowanie i wykorzystanie historycznych krajobrazów parkowych w Branitz i Zatoniu”.
Architektura
Pałac jest dwupiętrowym budynkiem na planie prostokąta, krytym płaskim dachem. W centralnej części dachu znajduje się attyka z kartuszem z inicjałami RF (Rudolf Friedenthal) i herbem jego żony, Fanny von Rosenberg, przedstawiającym róże oraz cztery wazonami w narożach.
Galeria
- Ruiny pałacu, 2005
- Panorama pałacu, 2006
- Herb RF (R. Friedenthal), herb żony Fanny Rosenberg
- Oranżeria, 2006
- Grota w parku, 2006
- Podświetlony pałac, 2018
- Park w Zatoniu
Bibliografia
* dr Barbara Bielinis-Kopeć (red.): Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego, Zielona Góra 2008.
