Pakt Stabilizacyjny
Pakt stabilizacyjny to nieformalna umowa zaproponowana 19 stycznia 2006 roku przez Jarosława Kaczyńskiego, lidera Prawa i Sprawiedliwości, dla opozycyjnych partii parlamentarnych. Celem paktu było uzyskanie poparcia dla 144 ustaw, obejmujących kluczowe kwestie polityczne i społeczne.
Kluczowe Ustawy
Ustawy zawarte w pakcie dotyczyły między innymi:
- likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych
- lustracji majątkowej
- dopłat do paliwa rolniczego
- systemu szkolnictwa
- powołania Centralnego Biura Antykorupcyjnego
- systemu podatkowego
- Narodowego Banku Polskiego
Pakt został podpisany 2 lutego 2006 roku przez Kaczyńskiego, Andrzeja Leppera (Samoobrona RP) oraz Romana Giertycha (Liga Polskich Rodzin). Miał obowiązywać przez rok, jednak z powodu konfliktów między sygnatariuszami został unieważniony w marcu 2006 roku.
Kontrowersje podczas Parafowania
Parafowanie paktu odbyło się w atmosferze kontrowersji. Udział w nim wzięli głównie dziennikarze związani z mediami katolickimi, co wzbudziło protesty wśród innych przedstawicieli mediów, którzy nie zostali poinformowani o wydarzeniu. Po zakończeniu prywatnej ceremonii, planowano konferencję prasową, która jednak została zbojkotowana przez dziennikarzy.
Andrzej Lepper zaprzeczył, jakoby niektórym dziennikarzom uniemożliwiono dostęp do sali. Ks. Józef Kloch, rzecznik Konferencji Episkopatu Polski, zdystansował się od mediów katolickich obecnych na wydarzeniu, podkreślając, że ich działania nie były konsultowane z KEP.
