Pak lodowy i lód dryfujący
Pak lodowy, znany również jako lód pakowy lub lód dryfujący, to wieloletnia, pływająca pokrywa lodu morskiego, występująca na obszarach polarnych, takich jak Ocean Arktyczny oraz morza Antarktyki. Termin ten odnosi się do lodu, który nie jest trwale związany z brzegiem, barierą lodową ani górami lodowymi.
Wyróżnia się dwa główne terminy w zależności od zwartości lodu, czyli stosunku powierzchni pokrytej lodem do całkowitej powierzchni:
- Lód dryfujący: zawartość lodu poniżej 60%.
- Pak lodowy: zawartość lodu wynosząca 60% lub więcej.
Rodzaje lodu dryfującego
W zależności od zwartości lodu dryfującego, można wyróżnić następujące kategorie:
- Bardzo luźny lód dryfujący: zwartość 10-30%.
- Luźny lód dryfujący: zwartość 40-60%, z licznymi kanałami i połyniami.
- Zwarty lód dryfujący: zwartość 70-80%, gdzie kry przeważnie stykają się.
- Bardzo zwarty lód dryfujący: zwartość 90-100%.
- Zespojony lód dryfujący: 100% zwartości, kry są ze sobą połączone.
- Całkowicie zwarty lód dryfujący: 100% zwartości, brak widocznej wody.
Rozmieszczenie lodu
Lód dryfujący może występować w różnych formach, w tym:
- Pasmo lodu: wydłużone, o szerokości do 1 km.
- Pas lodu: wydłużone, o szerokości od 1 do ponad 100 km.
- Pole lodowe:
- Ławica lodowa: średnica < 10 km.
- Małe pole lodowe: średnica 10-15 km.
- Średnie pole lodowe: średnica 15-20 km.
- Duże pole lodowe: średnica > 20 km.
Załogi jednostek podwodnych często określają lód dryfujący jako strop lub sklepienie lodowe. Spiętrzony pak lodowy tworzy zjawisko znane jako torosy.
Kategorie
Pak lodowy i lód dryfujący są istotnymi elementami w badaniach glacjologicznych i hydrologicznych.
