Oznakowanie więźniów w niemieckich obozach koncentracyjnych
System oznaczania więźniów w niemieckich obozach koncentracyjnych polegał na nadawaniu im numerów oraz stosowaniu różnych oznaczeń na ubraniach, głównie na pasiakach. Oznaczenia te różniły się w zależności od obozu oraz kategorii więźniów.
Historia i kontekst
Oznakowanie więźniów zostało wprowadzone w wyniku działań reżimu nazistowskiego, które rozpoczęły się po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 roku. Wprowadzono wtedy areszt prewencyjny, co doprowadziło do powstania pierwszych obozów koncentracyjnych. Wśród pierwszych więźniów znajdowali się opozycjoniści polityczni, tacy jak komuniści czy socjaldemokraci.
Kategorie oznakowania
Więźniowie byli oznaczani różnymi kolorami trójkątów, co pozwalało na ich szybką identyfikację. Oto podstawowe kategorie:
- Czerwony trójkąt: więźniowie polityczni (liberałowie, komuniści, socjaldemokraci).
- Zielony trójkąt: przestępcy kryminalni.
- Czarny trójkąt: więźniowie aspołeczni (np. prostytutki, osoby chore psychicznie).
- Fioletowy trójkąt: Świadkowie Jehowy.
- Różowy trójkąt: homoseksualni mężczyźni.
- Żółty trójkąt: Żydzi (nosili dodatkowy trójkąt, tworząc gwiazdę Dawida).
- Brązowy trójkąt: Romowie i Sinti.
Oznaczenia w Auschwitz-Birkenau
W Auschwitz-Birkenau wprowadzono system tatuowania numerów ewidencyjnych, który dotyczył głównie jeńców sowieckich oraz innych więźniów. Tatuowanie miało na celu identyfikację i kontrolę osadzonych.
Inne oznaczenia
- Litera E: więźniowie wychowawczy.
- Kółko czarnego/czerwonego płótna: oznaczenie więźnia w karnej kompanii.
- Brązowa opaska: więźniowie „specjalni”.
System oznakowania więźniów w obozach koncentracyjnych był nie tylko środkiem identyfikacji, ale także narzędziem dehumanizacji i segregacji, które przyczyniło się do brutalnej polityki reżimu nazistowskiego.
