Oznaczenia pochodzenia geograficznego produktów rolnych w Unii Europejskiej
System ochrony regionalnych produktów rolnych w Unii Europejskiej ma na celu zapewnienie autentyczności i ochrony nazw produktów wytwarzanych na określonym obszarze w sposób tradycyjny. Ustawodawstwo unijne inspiruje się francuskim systemem appellation d’origine contrôlée oraz włoskim denominazione di origine controllata i funkcjonuje od 1992 roku.
Kategorie produktów
Rolne produkty regionalne mogą być zarejestrowane przez Komisję Europejską w dwóch głównych kategoriach:
- Chroniona nazwa pochodzenia (PDO) – dotyczy produktów wytwarzanych w określonym regionie, gdzie jakość i cechy produktu są ściśle związane z tym miejscem. Cały proces produkcji musi odbywać się w regionie, którego dotyczy nazwa.
- Chronione oznaczenie geograficzne (PGI) – odnosi się do produktów, które są wytwarzane w regionie, ale tylko jedna faza produkcji musi się tam odbywać. Związek produktu z regionem jest istotny, ale nie tak ścisły jak w przypadku PDO.
Przykłady produktów
Przykładem PDO jest francuski ser roquefort, który musi być wytwarzany z mleka owiec określonej rasy i dojrzewać w piwnicach w pobliżu Roquefort-sur-Soulzon. Z kolei PGI może obejmować produkty, które mają silny związek z regionem, choć nie wszystkie etapy produkcji odbywają się na tym terenie.
Polskie produkty objęte ochroną
W Polsce istnieje wiele produktów zarejestrowanych w systemie ochrony Unii Europejskiej, które są wpisane do Rejestru Chronionych Nazw Pochodzenia oraz Chronionych Oznaczeń Geograficznych.
