|synonimy =
* Anelytrum Hack.
* Preissia Corda.
Rozmieszczenie geograficzne
Pierwotny zasięg rodzaju obejmuje rozległe obszary w obrębie tzw. Starego Świata na półkuli północnej: niemal całą Europę (bez Wysp Brytyjskich i Islandii), Azję (bez części południowo-wschodniej i północno-wschodniej), północną Afrykę oraz Etiopię i Kenię. Rośliny z tego rodzaju rosną poza tym introdukowane niemal wszędzie poza obszarami okołopolarnymi i równikowymi:
* owies brodaty Avena barbata Pott ex Link – efemerofit
* owies głuchy Avena fatua L. – antropofit zadomowiony
* owies jednostronny Avena orientalis Schreb. ≡ A. sativa – gatunek uprawiany
* owies krótki Avena brevis Roth – efemerofit
* owies nagi Avena nuda L. em. Mansf. – efemerofit
* owies płonny Avena sterilis L. – efemerofit
* owies pośredni Avena × vilis Wallr., syn. Avena x hybrida Peterm. – antropofit zadomowiony
* owies szorstki, o. owsik Avena strigosa Schreb. – antropofit zadomowiony
* owies zwyczajny Avena sativa L. – gatunek uprawiany
Systematyka
; Pozycja systematyczna:
Rodzaj z rodziny wiechlinowatych (Poaceae), rzędu wiechlinowców (Poales). W obrębie podplemienia rodzaj sytuowany jest w pozycji siostrzanej względem rodzaju rajgras Arrhenatherum, podczas gdy pozycję bazalną dla tej pary zajmuje rodzaj owsica Helictotrichon.
; Wykaz gatunków:
* Avena abyssinica Hochst. – owies abisyński
* Avena aemulans Nevski
* Avena agadiriana B.R.Baum & G.Fedak
* Avena atlantica B.R.Baum & G.Fedak
* Avena barbata Pott ex Link – owies brodaty
* Avena brevis Roth – owies krótki
* Avena byzantina K.Koch – owies bizantyjski
* Avena canariensis B.R.Baum, Rajhathy & D.R.Sampson
* Avena chinensis (Fisch. ex Roem. & Schult.) Metzg.
* Avena clauda Durieu
* Avena eriantha Durieu
* Avena fatua L. – owies głuchy
* Avena insularis Ladiz.
* Avena longiglumis Durieu
* Avena magna H.C.Murphy & Terrell
* Avena murphyi Ladiz.
* Avena nuda L. – owies nagi
* Avena prostrata Ladiz.
* Avena sativa L. – owies zwyczajny
* Avena saxatilis (Lojac.) Rocha Afonso
* Avena sterilis L. – owies płonny
* Avena strigosa Schreb. – owies szorstki
* Avena vaviloviana (Malzev) Mordv.
* Avena ventricosa Balansa
* Avena volgensis (Vavilov) Nevski
Zastosowanie
Rośliną uprawną jest przede wszystkim owies zwyczajny Avena sativa (ok. 90% upraw na świecie), a pozostałymi uprawnymi są: A. strigosa, A. abyssinica, A. bizantina i A. fatua. Wyprodukowane w Polsce ziarno owsa w 80% przeznacza się na paszę, w 15% na materiał siewny, resztę na cele konsumpcyjne. Jednak coraz bardziej poznawane są właściwości chemiczne owsa i znajduje się dla niego coraz bardziej różnorodne zastosowanie: w dietetyce, w lecznictwie, w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i chemicznym.
Rośliny jadalne
; Historia:
Owies należy do stosunkowo młodych roślin uprawnych. Pojawił się kilka tysięcy lat później aniżeli jęczmień i pszenica.
Pierwsze znaleziska owsa pochodzą ze Szwajcarii z okresu brązu (1500–700 lat p.n.e.) i dotyczą głównie owsa szorstkiego (Avena strigosa). Na terenach polskich pierwsze ślady owsa tj. ziarniaki owsa głuchego (Avena fatua) pochodzą sprzed ok. 700 lat p.n.e. i odnalezione zostały w Biskupinie k. Żnina, jednak uprawa owsa na większą skalę rozpoczęła się dopiero w VIII wieku.
Owies, podobnie jak żyto jest wtórną rośliną uprawną, tzn. początkowo towarzyszył uprawom zbóż jako chwast segetalny. Do Europy przywędrował razem z pszenicą z Azji i w miarę przesuwania się upraw z południa na północ kontynentu, pogarszania się warunków glebowo klimatycznych, zaczął zyskiwać na znaczeniu. Jego dominacja wśród upraw wzrastała i zaczął wypierać gatunki pierwotne.
Owies siewny i głuchy są blisko spokrewnione ze sobą. Prawdopodobnie najpierw uprawiano owies głuchy, a z niego na skutek mutacji powstał owies siewny. A. sativa i A. fatua krzyżują się ze sobą, dając wiele form pośrednich. Inne formy owsa pochodzić mają z następujących obszarów: A. bizantina i A. sterilis – wybrzeże Morza Śródziemnego, szczególnie Afryki Północnej; A. abissinica – z byłej Abisynii (Etiopia); A. strigosa, A. brevis, A. nuda-brevis – z północno-zachodniej i zachodniej Europy; A. nuda – z Chin.
