Otto Rank
Otto Rank, właściwie Otto Rosenfeld (22 kwietnia 1884 – 31 października 1939), był austriackim psychoanalitykiem i uczniem Sigmunda Freuda.
Życiorys
Rank urodził się w Wiedniu jako syn żydowskiego handlarza dziełami sztuki. W 1905 roku zaprezentował Freudowi swoją pracę Der Künstler, co zaowocowało jego nominacją na sekretarza Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego, w tej roli pełnił funkcję przez niemal 20 lat. Freud postrzegał go jako jednego ze swoich najzdolniejszych uczniów.
W 1918 roku ożenił się z Beatą Minzer, która również stała się bliską współpracowniczką Freuda. Rank, mimo braku matury, podjął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim, uzyskując doktorat w 1912 roku za pracę Die Lohengrin Sage.
W latach 1915–1918 był sekretarzem Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego. W 1924 roku opublikował kontrowersyjną pracę Das Trauma der Geburt und seine Bedeutung für Psychoanalyse, w której badał fazy rozwoju człowieka przed kompleksem Edypa. Freud odrzucił tezy Rank’a, co doprowadziło do jego rezygnacji z zajmowanych stanowisk.
W 1926 roku Rank osiedlił się w Paryżu, gdzie zyskał reputację psychoanalityka artystów, pracując z takimi osobami jak Henry Miller i Anaïs Nin. Często podróżował do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził wykłady na renomowanych uniwersytetach. Zmarł na skutek zakażenia nerek w 1939 roku.
Rank był prekursorem badań archetypowych i zwracał uwagę na problem podmiotu zbiorowego. Uważał, że źródłem neurozy nie jest seksualność, lecz zmiana sytuacji życiowej, prowadząca do poczucia zagrożenia.
Wybrane prace
- Trauma der Geburt und ihre Bedeutung für Psychoanalyse (2011)
- Der Künstler (1907)
- Der Mythus von der Geburt des Helden (1909)
- Die Lohengrin Sage (1911)
- Das Inzest-Motiv in Dichtung und Sage (1912)
- Die Bedeutung der Psychoanalyse für die Geisteswissenschaften (1913)
- Entwicklungsziele der Psychoanalyse (1924)
- Der Doppelgänger (1925)
- Wahrheit und Wirklichkeit (1919)
