„`html
Otto Georg Thierack
Otto Georg Thierack (1889-1946) był niemieckim prawnikiem i politykiem, członkiem NSDAP oraz zbrodniarzem hitlerowskim. Pełnił funkcje przewodniczącego Volksgerichtshof (Trybunału Ludowego) oraz ministra sprawiedliwości III Rzeszy.
Życiorys
Thierack studiował prawo na Uniwersytetach w Marburgu i Lipsku. Po I wojnie światowej, w której walczył jako porucznik, wrócił do studiów prawniczych, kończąc je w 1920 roku. Zatrudnił się jako asesor sądowy, a w 1932 roku wstąpił do NSDAP, co przyspieszyło jego karierę.
Kariera
- 1933: Mianowany ministrem sprawiedliwości Saksonii.
- 1935: Wiceprezes Sądu Rzeszy w Lipsku.
- 1936: Przewodniczący Volksgerichtshof.
- 1942: Minister sprawiedliwości Rzeszy oraz prezydent Akademii Prawa Niemieckiego.
W swojej roli był odpowiedzialny za brutalne działania wymiaru sprawiedliwości, w tym za udział w Akcji T4, która dotyczyła eliminacji osób niepełnosprawnych.
Minister sprawiedliwości Rzeszy
Thierack wprowadził politykę „wyniszczania przez pracę”, co prowadziło do masowych egzekucji w obozach koncentracyjnych. Jego zarządzenia skutkowały wydawaniem więźniów do obozów, w tym Żydów i Polaków, w celu ich likwidacji.
W 1942 roku stworzył miesięcznik „Richterbriefe”, który miał za zadanie unifikację orzecznictwa sądowego na potrzeby reżimu. Jego działania przyczyniły się do znacznego skrócenia procedur sądowych dotyczących skazanych na śmierć.
Epilog
Po wojnie Thierack został zatrzymany przez aliantów. Miał stanąć przed sądem w tzw. procesie prawników, ale popełnił samobójstwo w obozie dla internowanych w 1946 roku.
Ocena podsumowująca
Thierack był blisko związany z systemem obozów koncentracyjnych i aktywnie wspierał działania mające na celu przekształcenie prawa niemieckiego w narzędzie do realizacji zbrodniczych celów nazistowskich. Jego działania prowadziły do prób „wyplenienia” narodowości wschodnioeuropejskich, co miało ułatwić niemiecką kolonizację tych terenów.
„`
