Ostrów Tumski
Ostrów Tumski (niem. Dominsel) to najstarsza część Wrocławia, która powstała na wyspie na Odrze, w rejonie ujścia rzeki Oławy. Dziś nie jest już wyspą, lecz historycznym miejscem z bogatą przeszłością.
Historia
Wykopaliska archeologiczne wskazują, że najwcześniejsze osadnictwo koncentrowało się wokół kościoła św. Marcina. W XI wieku powstał tam pierwszy drewniany kościół, a Ostrów Tumski liczył około 1500 mieszkańców. Założony prawdopodobnie w X wieku gród stał się siedzibą pierwszych Piastów.
Pierwszym murowanym obiektem była kaplica św. Marcina, zbudowana na początku XI wieku. W XII wieku zbudowano pierwszą katedrę, a w 1163 roku Bolesław Wysoki rozpoczął murowanie zabudowy, tworząc romańską rezydencję z wieloma ważnymi budynkami, w tym kaplicą.
Na początku XIII wieku wzniesiono kościół pw. św. Idziego oraz kontynuowano rozbudowę obronną. W 1315 roku Ostrów Tumski przeszedł w ręce kościelne, co zakończyło świecką jurysdykcję. W 1382 roku planowano budowę nowego zamku królewskiego, jednak projekt nie został zrealizowany, a Ostrów stał się ośrodkiem władzy biskupiej.
W XVIII wieku na Ostrowie Tumski przebywał Giacomo Casanova, a w okresie II wojny światowej miejsce to doznało znacznych zniszczeń. Po wojnie odbudowano jedynie niektóre budynki, w tym kościół św. Krzyża.
Znaczenie kulturowe
Ostrów Tumski jest ważnym miejscem historycznym, gdzie czasowo mieszkał Mikołaj Kopernik, a jego architektoniczne dziedzictwo przyciąga turystów i badaczy historii.
Galeria
- Kościół św. Idziego – najstarsza zachowana budowla Ostrowa Tumskiego
- Most Tumski – łączący Ostrów Tumski z resztą Wrocławia
- Kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja
Podsumowanie
Ostrów Tumski to miejsce o bogatej historii, które odgrywało kluczową rolę w rozwoju Wrocławia, a dzisiaj jest symbolem jego kulturowego dziedzictwa.
