Osłonka mielinowa
Osłonka mielinowa, znana również jako otoczka mielinowa, jest strukturą otaczającą włókna nerwowe. Tworzona jest przez oligodendrocyty w ośrodkowym układzie nerwowym oraz przez komórki Schwanna w obwodowym układzie nerwowym. Komórki te owija się wielokrotnie wokół aksonów, tworząc osłonkę z kilku warstw błony komórkowej, połączonych białkiem PLP1.
Osłonka mielinowa pełni kluczowe funkcje, w tym:
- Ochrona mechaniczna aksonów
- Izolacja elektryczna, co przyspiesza przewodzenie impulsów nerwowych
Długie aksony posiadające osłonkę mielinową określa się jako włókna rdzenne, natomiast aksony bez osłonki to włókna bezrdzenne. Większość długich aksonów w substancji białej ośrodkowego układu nerwowego oraz w nerwach rdzeniowych jest mielinizowana. W obrębie osłonki występują przerwy zwane przewężeniami Ranviera, co około 1 mm.
Mielina
Mielina to substancja wytwarzana przez komórki otaczające aksony. W ośrodkowym układzie nerwowym są to oligodendrocyty, a w obwodowym – komórki Schwanna (lemocyty). Główne składniki mieliny to cerebrozydy, w tym galaktozyloceramid, oraz fosfolipid lecytyna (fosfatydylocholina). Cerebrozydy, będące glikolipidami, składają się z cukrów, takich jak galaktoza, oraz lipidu – ceramidu, który jest pochodną sfingozyny.
Przypisy
Bibliografia
Brak dostępnych źródeł.
Osłonka mielinowa jest kluczowym elementem w funkcjonowaniu układu nerwowego, przyczyniając się do efektywnego przewodzenia impulsów nerwowych oraz ochrony aksonów.
