„`html
Oskar I
Oskar I, właściwie Joseph François Oscar Bernadotte, urodził się 4 lipca 1799 roku w Paryżu, a zmarł 8 lipca 1859 roku w Sztokholmie. Był królem Szwecji i Norwegii w latach 1844–1859. Jego rodzicami byli król Szwecji i Norwegii Karol XIV Jan oraz Dezyderia Clary. Oskar I ożenił się z Józefiną de Beauharnais, z którą miał pięcioro dzieci: Karola XV, Gustawa, Oskara II, Eugenię i Augusta.
Życiorys
Oskar I został adoptowany przez króla szwedzkiego Karola XIII, co dało mu tytuł księcia Szwecji. Po przeprowadzce do Szwecji w 1811 roku, biegle opanował język szwedzki i uzyskał staranne wykształcenie. W 1816 roku został wybrany honorowym członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Oskar miał zdolności muzyczne i skomponował marsz żałobny na pogrzeb swojego dziadka.
Jako król, Oskar I wprowadził szereg reform, m.in. w oświacie, więziennictwie i prawie dziedziczenia. Sprzeciwiał się jednak zmianom w porządku konstytucyjnym, które mogłyby zwiększyć uprawnienia parlamentu. Był zwolennikiem liberalizmu i dążył do stworzenia unii skandynawskiej, wspierając Danię w konflikcie z Prusami oraz prowadząc pertraktacje z Francją i Zjednoczonym Królestwem w czasie wojny krymskiej.
W 1856 roku na konferencji w Paryżu Szwecja domagała się demilitaryzacji Wysp Alandzkich. W 1857 roku, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, Oskar I wycofał się z życia publicznego, nie abdykując jednak ze stanowiska.
Życie prywatne
Oskar I ożenił się 22 maja 1823 roku z Józefiną de Beauharnais-Leuchtenberg, wnuczką cesarzowej Józefiny. Ich małżeństwo przyniosło pięcioro dzieci:
- Karol XV (1826-1872)
- Gustaw (1827-1852)
- Oskar II (1829-1907)
- Eugenia (1830-1889)
- August (1831-1873)
Oskar miał również dzieci z aktorką Emilie Högquist, w tym Hjalmar Högquist i Max Högqvist.
Podsumowanie
Oskar I był znaczącą postacią w historii Szwecji i Norwegii, znany z liberalnych reform oraz dążeń do jedności skandynawskiej. Jego dziedzictwo trwa do dziś, a jego potomkowie kontynuowali tradycje królewskie w obu krajach.
„`
