ORP Wicher
ORP Wicher był polskim niszczycielem typu Wicher, w służbie Marynarki Wojennej od 1930 roku. Uważany za pierwszy nowoczesny okręt II Rzeczypospolitej, pełnił funkcję jednostki flagowej Dywizjonu Kontrtorpedowców i odwiedzał wiele zagranicznych portów. Został zatopiony 3 września 1939 roku przez niemieckie samoloty w trakcie kampanii wrześniowej.
Zamówienie i budowa
W 1925 roku, po uzyskaniu francuskiej pożyczki stabilizacyjnej, rząd zdecydował o budowie dwóch kontrtorpedowców w stoczni Chantiers Naval Français. Kontrakt został podpisany 2 kwietnia 1926 roku, a jego wartość wynosiła 1 202 100 dolarów. Budowa „Wichra” trwała 27 miesięcy.
Opis konstrukcji
„Wicher” miał długość 106,9 m, szerokość 10,5 m i zanurzenie 3,3 m. Jego główne uzbrojenie składało się z czterech armat 130 mm oraz dwóch dział przeciwlotniczych Vickers 40 mm. Okręt brał udział w różnych wydarzeniach, w tym w kryzysie gdańskim w 1932 roku oraz w filmie „Rapsodia Bałtyku” w 1935 roku.
Obrona Wybrzeża
Na początku września 1939 roku „Wicher” pozostał na Wybrzeżu jako jedyny polski niszczyciel. 1 września został zaatakowany przez niemieckie wodnosamoloty, co spowodowało straty w załodze. Okręt uczestniczył w starciach z niemieckimi niszczycielami, jednak nie zdołał przetrwać wojny.
Dowódcy ORP „Wicher”
- kmdr ppor. Tadeusz Morgenstern-Podjazd (1930-1933)
- kmdr ppor. Włodzimierz Kodrębski (1933-1935)
- kmdr ppor. Ludwik Ziembicki (1935-1936)
- kmdr por. Stanisław Hryniewiecki (1936-1937)
- kmdr ppor. Mieczysław Adamowicz (1937-1938)
- kmdr por. Stefan de Walden (od 1938)
Spadkobiercą nazwy „Wicher” został radziecki niszczyciel typu Skoryj, wcielony do Polskiej Marynarki Wojennej w 1958 roku.
