Order Świętego Aleksandra Newskiego
Order Świętego Aleksandra Newskiego był prestiżowym odznaczeniem Imperium Rosyjskiego, nadawanym w latach 1710–1917. W hierarchii carskich orderów cywilnych zajmował drugie miejsce, tuż po Orderze św. Andrzeja.
Historia
Inicjatywa ustanowienia orderu miała miejsce w 1710 roku, kiedy to car Piotr I Wielki pragnął propagować kult św. Aleksandra Newskiego, wznosząc monaster w Sankt Petersburgu. W 1724 roku relikwie świętego zostały przeniesione do nowej stolicy, a caryca Katarzyna I dokonała pierwszych nadania 26 maja 1725 roku.
Statuty orderu zostały wprowadzone dopiero w 1797 roku przez cara Pawła I, który umieścił go na drugim miejscu w systemie odznaczeń. Order nadawano zarówno za zasługi cywilne, jak i wojskowe.
Insygnia
Odznaka orderowa miała postać złotego krzyża z czerwonymi emaliami. Medalik przedstawiał wizerunek świętego w zbroi na koniu, a rewers zawierał monogram Aleksandra Newskiego. W XVIII wieku krzyż ozdobiony był dwugłowymi orłami rosyjskimi.
- Krzyż noszono na szyi poniżej krzyży Orderu św. Jerzego.
- Gwiazda orderowa była srebrna, ośmiopromienna, z medalionem środkowym i dewizą „Za pracę i ojczyznę”.
- Od 1855 roku order mógł być nadawany z złotymi mieczami za bohaterskie czyny wojenne.
Wstęga orderowa była jedwabna, czerwonej barwy, noszona z lewego ramienia na prawy bok. Świętem orderu był 30 sierpnia (starego stylu).
Odznaczeni
Łącznie nadano ponad 3674 odznaczeń Orderu Świętego Aleksandra Newskiego, który był również przyznawany przez rząd Aleksandra Kiereńskiego jako najwyższe odznaczenie państwowe.
