Order Aleksandra Newskiego
Historia
Order Aleksandra Newskiego, ustanowiony 29 lipca 1942 roku dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, był radzieckim odznaczeniem wojskowym. Patronem orderu jest Aleksander Newski, wódz i książę Nowogrodu, znany z zwycięstwa nad Krzyżakami w 1242 roku.
Zasady nadawania
Order przyznawano oficerom Armii Czerwonej za znaczące osiągnięcia w organizacji i dowodzeniu operacjami bojowymi. Był nadawany dowódcom różnych jednostek wojskowych, w tym dywizji i batalionów, za:
- Inicjatywę w ataku na wroga z minimalnymi stratami własnymi.
- Skuteczne wykorzystanie artylerii do zniszczenia wrogich punktów ogniowych.
- Umiejętne dowodzenie jednostkami pancernymi i zadawanie strat przeciwnikowi.
- Dezorganizowanie inżynieryjnych umocnień wroga.
- Organizację sprawnej łączności podczas działań bojowych.
- Skuteczne przeprowadzenie operacji desantowej z minimalnymi stratami.
Opis odznaki
Odznaka orderu ma formę dziesięcioramiennej gwiazdy ze srebra, na którą nałożona jest pięcioramienna, pozłacana gwiazda emaliowana na czerwono. Średnica odznaki wynosi 50 mm. Na awersie znajduje się tarcza z popiersiem Aleksandra Newskiego oraz złoty wieniec laurowy. Rewers jest gładki, z miejscem na mocowanie do munduru. Baretka orderu jest niebieska z czerwonym paskiem pośrodku.
Odznaczeni
Wśród pierwszych odznaczonych byli oficerowie, tacy jak W.F. Kotow, I.N. Ruban i S.P. Cybulin. Łącznie przyznano 42 165 orderów, w tym 1473 jednostkom i związkom taktycznym. Wśród wyróżnionych znalazły się również polskie jednostki, takie jak:
- 4 Łużycka Brygada Saperów
- 3 Samodzielny Pułk Moździerzy
- 8 Pułk Artylerii Haubic
- 18 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
- 19 Pułk Artylerii Przeciwpancernej
- 22 Pułk Artylerii Lekkiej
