„`html
Oporów – Osiedle Wrocławia
Oporów (niem. Opperau) to osiedle Wrocławia, położone w jego południowo-zachodniej części, włączone w granice miasta w 1951 roku. Jego historia sięga początków XIII wieku, a pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu z 1218 roku.
Nazwa
Nazwa Oporów ma swoje korzenie w imieniu „Opor”. W ciągu wieków była notowana w różnych formach, m.in. jako Oprovo, Oporouo, Operow, Operaw, Opperaw oraz Oppern.
Komunikacja Miejska
Oporów jest dobrze skomunikowany z Wrocławiem, obsługiwany przez liczne linie autobusowe i tramwajowe:
- Linie autobusowe:
- A: Koszarowa (szpital) – Krzyki
- D: Osiedle Sobieskiego – Giełdowa
- 107: Krzyki – Pracze Odrzańskie
- 119: Racławicka – Sołtysowice
- 125: Brochów – Tyniecka (planowane wydłużenie)
- 132: Kromera – Oporów
- 143: Kminkowa – Sępolno
- 319: Kamieńskiego – Klecina
- 607: Zajezdnia Obornicka – Biskupice Podgórne
- 907: Wzgórze Oporowskie – Pietrzykowice-Sportowa
- 947: Wzgórze Oporowskie – Samotwór-Leśna
- Linie tramwajowe:
- 4: Biskupin – Wzgórze Oporowskie
- 11: Kromera – Wzgórze Oporowskie
- 20: Leśnica – Wzgórze Oporowskie
Historia
Oporów był częścią kapituły wrocławskiej od 1208 do 1810 roku. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem i hodowlą. W XX wieku wieś przekształciła się w osiedle willowe, a największy rozwój przypadł na lata trzydzieste, kiedy to powstały liczne wille. Po II wojnie światowej osiedle zyskało charakter akademicki, gromadząc profesorów wrocławskich uczelni.
W 1951 roku Oporów został włączony do Wrocławia, co wiązało się z budową mostu i reaktywacją kościoła. Granice osiedla wyznaczają rzeka Ślęza oraz tory kolejowe. Główne ulice to Solskiego, Wiejska, Karmelkowa i Aleja Piastów.
Zabytki
W Oporowie znajduje się dwór szachulcowy z połowy XVI wieku, dawniej siedziba zarządcy majątku kapituły wrocławskiej. Jest to jeden z najstarszych budynków szachulcowych w Polsce, choć jego pierwotny portal gotycki został skradziony w 1997 roku.
„`
