Operacja Tannenberg

Operacja Tannenberg

Operacja Tannenberg to niemiecka akcja mająca na celu eksterminację polskiej elity i inteligencji, przeprowadzona w 1939 roku podczas II wojny światowej.

Geneza

Celem operacji było nie tylko zdobycie terytoriów, ale również fizyczna likwidacja Polaków. Adolf Hitler w sierpniu 1939 roku zaznaczył, że dla zdobycia przestrzeni życiowej konieczne jest bezwzględne zabijanie Polaków. W ramach przygotowań do wojny, w 1939 roku w Głównym Urzędzie SD stworzono komórkę odpowiedzialną za sporządzanie list proskrypcyjnych Polaków, uznanych za zagrożenie dla III Rzeszy. Na liście znalazło się 61 000 osób, w tym duchowieństwo, politycy, artyści i przedsiębiorcy.

Przebieg

Kierownictwo operacji Tannenberg objął Reinhard Heydrich, a w ramach kampanii wrześniowej utworzono specjalny Referat w gestapo. W skład działań wchodziło 8 Grup Operacyjnych (Einsatzgruppen), które operowały na tyłach Wehrmachtu. Od 1 września do 25 października 1939 roku przeprowadzono ponad 760 masowych mordów, w wyniku których zginęło ponad 20 000 Polaków. Akcje te były realizowane pod nazwą Intelligenzaktion, a aresztowani Polacy znajdowali się na wcześniej sporządzonych listach.

Skutki

Operacja Tannenberg znacząco osłabiła opór Polaków, co umożliwiło Niemcom przystąpienie do przesiedlenia ludności polskiej z terenów zachodnich na obszar pomiędzy Wisłą a Bugiem. W latach następnych z terenów anektowanych przez III Rzeszę wysiedlono około 1 miliona osób, w tym 750 000 Polaków.