Olga Nikołajewna Romanowa
Olga Nikołajewna Romanowa (1895-1918) była wielką księżną Imperium Rosyjskiego, najstarszą córką cesarza Mikołaja II i cesarzowej Aleksandry Fiodorowny. Urodziła się 15 listopada 1895 roku w Carskim Siole. Imię Olga nadano jej na cześć świętej Olgi kijowskiej oraz ciotki, wielkiej księżnej Olgi Aleksandrownej. Choć nie mogła dziedziczyć tronu, jej narodziny przyjęto z radością, a wiadomość o tym ogłoszono przez 101 strzałów z Twierdzy Pietropawłowskiej.
Dzieciństwo i edukacja
Olga była wychowywana w duchu tradycji rosyjskiej, a jej matka dbała o jej edukację, inspirowana własnym dzieciństwem w Anglii. Uczyła się w domu, a religia odgrywała ważną rolę w jej wychowaniu. Olga prowadziła pamiętniki, które częściowo spaliła po ucieczce do Tobolska. Nauczyciel Pierre Gilliard opisywał ją jako inteligentną, radosną i niezależną dziewczynkę, silnie związaną z ojcem.
Rewolucja i życie po abdykacji
Po rewolucji lutowej w marcu 1917 roku, rodzina Romanowów została internowana. Olga, chora na odrę, była szczególnie dotknięta zmianą sytuacji. W lipcu 1917 roku zostali wywiezieni do Tobolska, gdzie mimo trudnych warunków starali się kultywować tradycje rodzinne. W 1918 roku, po przeniesieniu rodziny do Jekaterynburga, Olga dołączyła do rodziców, z którymi była bardzo związana.
Wygląd i kanonizacja
Olga była uważana za piękną, miała typowo wschodnią urodę: 165 cm wzrostu, jasne włosy i niebieskie oczy. Po śmierci rodziny Romanowów, w 1981 roku zostali oni kanonizowani przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji jako nowomęczennicy. W 2008 roku rosyjski Sąd Najwyższy uznał ich za ofiary represji politycznych.
Podsumowanie
Olga Nikołajewna Romanowa, wielka księżna i córka Mikołaja II, była znana z głębokiego patriotyzmu, silnych więzi rodzinnych i zaangażowania w działalność charytatywną. Pomimo trudnych okoliczności, w jakich przyszło jej żyć, jej postać pozostaje symbolem tragedii dynastii Romanowów.
