Ogonice (Appendicularia)
Ogonice to gromada małych zwierząt morskich, które zaliczane są do osłonic. Wyróżnia się około 60 gatunków, które występują w różnych morzach do głębokości 200 m.
Systematyka
Gromada Ogonic obejmuje jeden rząd, Copelata, który dzieli się na kilka rodzin:
- Fritillaridae
- Kowalevskaiidae
- Oikopleuridae
Anatomia
Ogonice to planktonowe zwierzęta o długości ciała od kilku do 90 mm. Charakteryzują się bezbarwnym lub przezroczystym ciałem pokrytym jednowarstwowym naskórkiem, który wytwarza cienki oskórek chitynowy. W ich organizmach znajdują się komórki gruczołowe, które produkują substancje tworzące domki i sieci, pełniące rolę w chwytaniu pokarmu.
Ruch ogona pozwala na odrzutowy sposób poruszania się, a sieć znajdująca się w domku umożliwia filtrację pokarmu z wody. W przypadku zagrożenia ogonica może opuścić dom przez otwór lub rozerwać go ogonem. Otwory skrzelowe znajdują się po bokach ciała. Otwór gębowy prowadzi do szerokiej gardzieli, w której znajduje się endostyl wspomagający transport pokarmu.
Pokarm przemieszcza się do żołądka, a następnie do jelita, które nie zawiera mięśni – transport odbywa się za pomocą rzęsek. Serce ogonicy, umiejscowione pod żołądkiem, kurczy się około 250 razy na minutę. Krew jest bezbarwna i ma otwarty układ krwionośny. Układ nerwowy składa się z grzbietowego pnia nerwowego, który przechodzi przez całe ciało.
Rozmnażanie
Większość ogonic jest obojnakami, z wyjątkiem Oikopleura doica. Gonady znajdują się poza pętlą jelita, a jajniki otaczają jądr. Plemniki są uwalniane do wody, a jaja wydostają się po rozerwaniu ściany ciała, co prowadzi do śmierci zwierzęcia. Z jaja wylęga się larwa, która nie przechodzi przeobrażenia, a po osiągnięciu odpowiedniego rozwoju może rozmnażać się. Ogonice są organizmami neotenicznymi, a młode larwy mają ogon, który przemieszcza się na brzuszną stronę ciała w miarę wzrostu.
