Wprowadzenie do dwuznaku „Oe”
Dwuznak „Oe” występuje w językach takich jak łacina, niemiecki, norweski i niderlandzki, a jego wymowa różni się w zależności od kontekstu językowego.
Wymowa i zastosowanie
W łacinie „Oe” może odpowiadać współczesnej wymowie /e/ lub /ö/. W łacinie klasycznej jest zbliżone do niemieckiego „eu”, natomiast w łacinie archaicznej brzmiało /oj/. Często w tekstach łacińskich zastępuje je ligatura Œ.
W innych językach:
- W niemieckim „Oe” zastępuje „ö” przy braku odpowiednich czcionek.
- W norweskim jest używane jako zamiennik dla „ø”.
- W niderlandzkim podwójna samogłoska „oe” jest zbliżona do polskiego „u”.
Klasyfikacja
Dwuznak „Oe” klasyfikowany jest jako część alfabetu łacińskiego oraz jako przykład dwuznaku.
