Odznaka „Wzorowego Sprzedawcy”
Odznaka „Wzorowego Sprzedawcy” była polskim odznaczeniem resortowym, ustanowionym przez Prezydium Rządu PRL 18 września 1954 roku. Przyznawana była osobom pracującym w branży sprzedaży, w tym sprzedawcom, bufetowym i kelnerom. Odznaczenie dzielono na trzy stopnie: złoty, srebrny i brązowy.
Odznaka miała formę okrągłej plakietki o średnicy 30 mm, na której widniała skrzydlatą czapka Hermesa oraz dwa wijące się węże, umieszczone na tle fabryki i wiązki zboża. Z tyłu plakietki znajdowała się agrafka lub śruba, umożliwiająca jej przymocowanie do odzieży.
Uchwała Rady Ministrów III RP z dnia 10 kwietnia 1996 roku znosiła to odznaczenie.
Bibliografia
- Uchwała Nr 648 Prezydium Rządu z dnia 18 września 1954 r. w sprawie ustanowienia odznaki „Wzorowego Sprzedawcy”.
- Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 22 października 1954 r. dotyczące regulaminu odznaki.
- Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 6 lutego 1957 r. w sprawie regulaminu.
- Uchwała nr 141 Rady Ministrów z dnia 19 sierpnia 1970 r. zmieniająca wcześniejsze uchwały.
- Zarządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 15 grudnia 1970 r. dotyczące regulaminu.
- Uchwała nr 48 Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1996 r. znosząca odznakę.
Kategoria: Odznaczenia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Polskie odznaczenia resortowe, Zniesione odznaczenia.
