Odznaka Harcerska „Za Uratowanie Życia”
Odznaka harcerska „Za Uratowanie Życia” to honorowe odznaczenie przyznawane przez Naczelnictwo Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) przed II wojną światową. Wprowadzono ją w maju 1916 roku w Królestwie Polskim.
Historia i Forma Odznaki
Odznaka początkowo miała formę ażurowego medalu o średnicy 25 mm, przypominającego rozetę. Na otoku widniał napis: „ZA URATOWANIE ŻYCIA. CZUWAJ„, a medal zawieszony był na trójkątnej, czerwonej wstążce. Pierwsze nadania miały miejsce w 1917 roku podczas pokazu skautowego w Warszawie, gdzie odznaczenia otrzymało 5 harcerzy i 3 harcerki.
Odznaka była przyznawana harcerzom i harcerkom za wyjątkowe bohaterstwo w ratowaniu życia, a organem nadającym było Naczelnictwo ZHP. W 1921 roku wprowadzono nową wersję regulaminu, co skutkowało powstaniem dwóch stopni odznaki: medalu srebrnego i brązowego. Medal miał wysokość 25 mm i był zawieszony na czerwonej wstążeczce. W przypadku wielokrotnego odznaczenia, na wstążeczce umieszczano złote gwoździe.
Nadania Odznaki
W latach 1921-1922 przyznano 10 odznak, w tym dla takich druhów jak Stanisław Baranowski i Eugeniusz Kroczewski. Od 1923 do czerwca 1939 roku nadano łącznie 63 odznaki, z czego 24 trafiły do harcerzy z Wielkopolskiej Chorągwi Harcerzy ZHP, co stanowiło 38% wszystkich nadanych wyróżnień.
Bibliografia
- Tomasz Sikorski, Harcerskie Odznaki Honorowe 1916–1989, HOW, Kraków 1991.
Odznaka „Za Uratowanie Życia” pozostaje ważnym elementem historii harcerstwa i odznaczeń ZHP w II Rzeczypospolitej.
