Odmiana pisma
Odmiana pisma, obok kroju i stopnia, jest jedną z podstawowych cech fontu. Czasami określana jest jako wariant.
Definicja fontu
Przykład pełnej definicji fontu:
– **Nazwa kroju**: Swiss 721 PL
– **Odmiana**: Light Condensed Italic
– **Stopień**: 8pt
Rola odmiany
Odmiana fontu jest modyfikacją jego kroju, polegającą na zmianie grubości, szerokości i pochylenia znaków. Pomimo tych modyfikacji, font zachowuje charakterystyczne cechy swojego kroju. Odmiany mogą obejmować różne efekty, takie jak obwódki czy cienie.
Rodzina fontów
Wszystkie odmiany danego kroju tworzą rodzinę fontów, natomiast krój powstały tylko w jednej odmianie nazywany jest sierotą. Liczba odmian może wynosić od kilku do kilkudziesięciu, w zależności od twórcy.
Typologie i nazewnictwo
Nazwa fontu składa się z nazwy kroju oraz nazwy odmiany. Odmiany podstawowe często zawierają tylko nazwę, ewentualnie z dopiskiem „Roman”. Nazwy odmian nie są ustandaryzowane, co oznacza, że każdy projektant może je interpretować na swój sposób.
Podział według Polskiej Normy
Podział odmian według Polskiej Normy (PN-73/P-55009):
- Grubość kresek: bardzo cienkie, cienkie, zwykłe, półgrube, grube, bardzo grube
- Szerokość znaków: bardzo wąskie, wąskie, normalne, szerokie, bardzo szerokie
- Pochylenie znaków: proste, pochyłe w prawo, pochyłe w lewo
Nazewnictwo anglojęzyczne
Przykłady nazw i ich znaczenie:
- Black – najgrubszy
- Bold – pogrubiony
- Condensed – ściśnięty
- Italic – kursywa
- Light – lekki
- Regular – standardowy
Odmiany mogą mieć również bardziej złożone nazwy, jak np. „Light Condensed Italic”.
Metody wyboru odmiany pisma
W programach graficznych i edytorach tekstu istnieją przyciski umożliwiające pogrubienie i pochylenie fontu. Użycie algorytmicznego pogrubienia jest mniej estetyczne niż korzystanie z odpowiednich odmian zaprojektowanych przez twórców fontów. W branży DTP używa się następujących terminów:
- Font z listy – wybór z dostępnych krojów w odpowiedniej odmianie
- Font z belki – automatyczne zastosowanie italikowania lub boldowania
