Odczyn Coombsa
Odczyn Coombsa, znany również jako test antyglobulinowy, jest immunologiczną metodą diagnostyczną służącą do wykrywania przeciwciał klasy IgG w surowicy. Jest on powszechnie stosowany w transfuzjologii oraz w diagnostyce zakażeń.
Rodzaje odczynu Coombsa
Odczyn Coombsa dzieli się na dwa główne typy:
- Bezpośredni odczyn Coombsa (BOC) – test służący do wykrywania przeciwciał opłaszczających erytrocyty w organizmie (in vivo), co prowadzi do ich szybszego niszczenia.
- Pośredni odczyn Coombsa (POC) – test wykrywający przeciwciała w surowicy pacjenta, które mogą reagować z antygenami na krwinkach (in vitro).
Bezpośredni odczyn Coombsa
Bezpośredni odczyn Coombsa jest wykorzystywany do identyfikacji przeciwciał, które wiążą się z antygenami na powierzchni erytrocytów. Przeciwciała te nie powodują aglutynacji krwinek, lecz przyspieszają ich destrukcję w układzie siateczkowo-śródbłonkowym. Test jest przydatny w diagnostyce niedokrwistości hemolitycznych oraz choroby hemolitycznej noworodków.
Pośredni odczyn Coombsa
Pośredni odczyn Coombsa ma na celu wykrycie przeciwciał w surowicy pacjenta, które powstały w wyniku immunizacji. Test ten jest wykonywany przed każdą transfuzją krwi, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Może również służyć do diagnostyki chorób, takich jak bruceloza i listerioza. W tym przypadku surowicę antyglobulinową dodaje się do zawiesiny bakterii, co pozwala na identyfikację przeciwciał w badanej próbce.
Podsumowanie
Odczyn Coombsa to istotne narzędzie w diagnostyce immunologicznej, które pozwala na wykrywanie przeciwciał związanych z transfuzjami oraz chorobami zakaźnymi. Jego zastosowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów podczas transfuzji krwi oraz w diagnostyce chorób.
Źródło
- B. Solnica, „Podstawy serologii grup krwi”, WUJ, 2008, rozdz. 4.
