Ocelot pampasowy (Leopardus colocola)
Ocelot pampasowy, znany również jako kolokolo, to gatunek drapieżnego ssaka należącego do rodziny kotowatych (Felidae), występujący w Ameryce Południowej.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1782 roku Juan Ignacio Molina, nadając mu nazwę Felis colocolo. Holotyp pochodzi z Chile. Istnieją różne klasyfikacje tego gatunku; czasami jest on zaliczany do rodzajów Lynchailurus lub Oncifelis. Ostatnie badania sugerują uznanie pięciu odrębnych gatunków w obrębie L. colocola.
Etymologia
- Leopardus: Od greckiego „lampart, pantera”.
- colocolo: Hiszpańskie „kot”, z mapudungun „potwór z legend Mapuche”.
Zasięg występowania
Ocelot pampasowy zamieszkuje zachodnią część Andów w Chile.
Morfologia
Długość ciała wynosi od 42,3 do 79 cm, a ogona od 23 do 33 cm. Masa ciała waha się od 1,7 do 3,7 kg. Oceloty mają krępą budowę ciała, a ich futro może mieć różnorodne kolory: od szarego do ciemnobrązowego, z wyraźnymi cętkami i dużymi plamami. Brzuch i łapy są jaśniejsze, a ogon zdobiony ciemnymi prążkami.
Ekologia
Pokarm
Oceloty pampasowe żywią się głównie gryzoniami i naziemnymi ptakami.
Rozród
Ciąża trwa 80-85 dni, a w miocie może być od 1 do 3 młodych. Samice osiągają dojrzałość płciową około 2. roku życia.
Długość życia
W niewoli oceloty mogą żyć do 17 lat, natomiast na wolności od 9 do 16 lat.
Tryb życia
Te koty zamieszkują tereny trawiaste, krzewiaste, sawanny oraz lasy górskie do wysokości 5000 m n.p.m. Ich tryb życia jest słabo poznany, jednak przypuszcza się, że są głównie nocnymi myśliwymi.
Status
W latach 70. XX wieku oceloty były intensywnie polowane dla ich skór. Obecnie głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest osadnictwo ludzi.
Podsumowanie
Ocelot pampasowy to unikalny gatunek kotowatych, który odgrywa istotną rolę w ekosystemach Ameryki Południowej. Jego ochrona jest kluczowa w obliczu zagrożeń związanych z działalnością ludzką.
