Obój – Instrument Dęty Drewniany
Obój, znany również jako oboe (skrót: ob), to instrument dęty drewniany z grupy aerofonów dwustroikowych. Należy do rodziny instrumentów z podwójnym stroikiem, w której znajdują się także rożek angielski, fagot i kontrafagot.
Skala i Budowa
Powszechnie stosowana skala oboju wynosi od b do g3, a czasami sięga a3. Dźwięki wyższe, do c4, wymagają zaawansowanych umiejętności. Obój ma podłużną, lekko stożkową rurę zakończoną lejkowatym rozszerzeniem. Otwory na instrumencie są otwierane i zamykane klapami. Dźwięk powstaje poprzez dmuchanie w cienką metalową rurkę z podwójnym stroikiem, co wywołuje wibracje trzciny.
Materiał i Odmiany
Korpus oboju tradycyjnie wykonany jest z drewna, najczęściej z afrykańskiej dalbergii czarnodrzew. Istnieje kilka odmian oboju:
- Obój miłosny (oboe d’amore)
- Rożek angielski (corno inglese)
- Obój myśliwski (oboe da caccia)
Termin „obój” odnosi się również do głosu organowego o podobnej barwie.
Przykładowe Utwory na Obój
- Wolfgang Amadeus Mozart – Koncert na obój C-dur KV 314
- Johann Sebastian Bach – Koncert na obój d-moll BWV 1059r
- Robert Schumann – 3 Romanse na obój i fortepian Op. 94
- George Frideric Handel – Sonata na obój F-dur HMV 363a
- Joseph Haydn – Koncert na obój i orkiestrę C-dur
- Alessandro Marcello – Koncert na obój d-moll
- Benjamin Britten – 6 Metamorphoses
- Witold Lutosławski – Epitafium
- Tomaso Albinoni – Koncert na obój d-moll
- Francis Poulenc – Sonata
- Camille Saint-Saëns – Sonata D-dur op. 166
- Antonio Vivaldi – Koncerty C-dur, F-dur, a-moll
- Georg Philipp Telemann – Koncert f-moll
Linki Zewnętrzne
- Polski Serwis Internetowy dla Oboistów
- Kompendium wiedzy o oboju (Wiedeńska Biblioteka Symfoniczna)
