Nyugat – Węgierskie Czasopismo Literackie
„Nyugat” (co w języku węgierskim oznacza „Zachód”) to czasopismo literackie założone w 1908 roku przez Ignotusa (Hugo Veigelsberga), Ernő Osváta i Miksa Fenyő. Jego misją było analizowanie i opisywanie filozoficznych oraz literackich prądów, takich jak naturalizm, symbolizm i impresjonizm, które wpływały na zachodnią Europę na początku XX wieku.
Generacje Autorów
Czasopismo „Nyugat” przyczyniło się do rozwoju węgierskiej literatury, publikując prace wielu znaczących autorów. Można wyróżnić trzy główne generacje twórców:
- Pierwsza generacja (1908-1918): do tej grupy należeli poeci Endre Ady, Árpád Tóth, Mihály Babits, Dezső Kosztolányi, Gyula Juhász oraz noweliści Gyula Krúdy i Zsigmond Móricz. W okresie I wojny światowej, istnienie „Nyugat” stało pod znakiem zapytania, szczególnie w kręgach lewicowych.
- Druga generacja (lata 20. XX w.): autorytet „Nyugat” kontynuowali post-ekspresjoniści i post-strukturaliści, tacy jak Lőrinc Szabó, József Fodor i György Sárközi. Wśród poetów tej generacji byli: Attila József, Gyula Illyés, Miklós Radnóti oraz József Erdélyi. Prozaik Sándor Márai, pisząc na łamach „Nyugat”, wprowadził sagę rodzinną, ukazującą zmiany społeczne we Węgrzech.
- Trzecia generacja (lata 30.): znana jako generacja „eseistów”, do której należeli prozaicy Antal Szerb, László Szabó i Gábor Halász oraz poeci Sándor Weöres, István Vas, Jenő Dsida, Zoltán Zelk, Gábor Devecseri, György Rónay i Zoltán Jékely.
„Nyugat” pozostaje ważnym elementem węgierskiej literatury, kontynuując tradycję publikacji znaczących dzieł literackich i filozoficznych.
