Nunczako – Charakterystyka i Historia
Nunczako to broń obuchowa składająca się z dwóch pałek połączonych łańcuchem lub linką. Chociaż istnieje mit, że powstało z cepa, większość ekspertów, w tym International Okinawa Kobudo Association, uważa, że jego pochodzenie może być związane z mocowaniem trzymającym okinawskie konie lub chińską bronią. Odmianą nunczako jest sansetsukon.
Historia
Podczas okupacji Okinawy noszenie broni było zakazane, co doprowadziło do rozwoju sztuk walki, takich jak karate i kobudō. Szlachta okinawska, znana jako kazoku, praktykowała sztuki walki, ale po degradacji w wyniku braku funduszy, wielu z nich musiało przypomnieć sobie techniki obrony. Nunczako nie stało się popularne na Okinawie, co potwierdza brak tradycyjnych kata z jego użyciem.
Budowa
Nunczako składa się z dwóch pałek i mocowania, a jego standardowe wymiary to:
- Długość pałki: ok. 30 cm
- Długość mocowania: ok. 14 cm
- Średnica pałki: ok. 28 mm
Pałki mogą mieć różne kształty (okrągłe, ośmiokątne, stożkowe, trapezowe) i być wykonane z różnych materiałów.
Trening
Trening z nunczako dzieli się na dwa kierunki:
- Free style – nastawiony na efektowne ruchy, wykorzystywany głównie w pokazach.
- Combat – przygotowujący do walki, skoncentrowany na ciosach i blokach.
Współcześnie nunczako jest częścią treningu uzupełniającego w karate oraz kobudō.
Sytuacja prawna w Polsce
Zgodnie z ustawą o broni i amunicji z 21 maja 1999 r., nunczako jest klasyfikowane jako narzędzie mogące zagrażać życiu lub zdrowiu. Można je posiadać na podstawie odpowiedniego pozwolenia.
Nunczako w kulturze masowej
Nunczako zyskało popularność w kulturze masowej, szczególnie w filmach sztuk walki, takich jak Wejście smoka z Bruce’em Lee oraz w komiksach o Wojowniczych Żółwiach Ninja, gdzie posługuje się nim Michelangelo.
