Nowe Hebrydy
Nowe Hebrydy, obecnie znane jako Vanuatu, to archipelag składający się z około 80 wysp pochodzenia wulkanicznego oraz koralowego, położonych około 1700 km na północny wschód od Australii. Ich powierzchnia wynosi od 12,2 tys. km² do 14,8 tys. km², a według danych z 2008 roku ludność liczyła 233 tys. osób, zdominowana przez ludność melanezyjską (98%).
Geografia
Główne wyspy, takie jak Espiritu Santo, Éfaté, Erromango i Malekula, mają charakter wulkaniczny, podczas gdy mniejsze wysepki, takie jak Lopevi i Tanno, są koralowe. Na wyspach panuje wilgotny klimat równikowy, z wilgotnymi lasami równikowymi na północy i suchymi lasami oraz sawanną na południu. Średnie miesięczne temperatury wahają się między 23 a 28 °C. Pora deszczowa trwa od listopada do kwietnia, a roczna suma opadów wynosi 1500–2500 mm. Cyklony występują regularnie.
Historia
Nowe Hebrydy zostały odkryte w 1606 roku przez portugalskiego żeglarza Pedro Fernandeza de Quirósa, a w 1774 roku zostały zbadane przez Jamesa Cooka, który nadał im obecną nazwę. Od 1870 roku wyspy były kolonizowane przez Anglików i Francuzów, a od 1906 roku stanowiły angielsko-francuskie kondominium. Vanuatu uzyskało pełną niepodległość w 1980 roku.
Podsumowanie
- Archipelag Nowe Hebrydy to obecne Vanuatu, składające się z około 80 wysp.
- Ludność to głównie Melanezyjczycy (98%).
- Wyspy mają klimat wilgotny, z różnorodnością ekosystemów.
- Odkrycie w 1606 roku przez Pedro Fernandeza de Quirósa, a nazwa nadana przez Jamesa Cooka w 1774 roku.
- Niepodległość uzyskano w 1980 roku.
