Nowa Kultura – polski tygodnik społeczno-literacki wydawany w Warszawie w latach 1950–1963.
Historia
Pismo powstało z połączenia dwóch tygodników: „Odrodzenie” (1944–1950) i „Kuźnica” (1945–1950). W latach 1952–1956 pełniło rolę oficjalnego organu Związku Literatów Polskich i propagowało realizm socjalistyczny.
Redaktorzy Naczelni
- Paweł Hoffman: 1950–1952
- Jerzy Putrament: 1952–1953
- Paweł Hoffman: 1953–1956
- Wiktor Woroszylski: 1956–1958
- Jerzy Piórkowski: 1958
- Stefan Żółkiewski: 1958–1962
- Hieronim Michalski: 1962–1963
Paweł Hoffman został usunięty z funkcji redaktora po publikacji „Poematu dla dorosłych” Adama Ważyka w 1955 roku, który krytykował rzeczywistość życia w Nowej Hucie. W kadencji Stefana Żółkiewskiego, Alicja Lisiecka pełniła rolę zastępcy redaktora, znana z krytycznych recenzji literackich.
Według Andrzeja Werblana w 1958 roku, „Nowa Kultura” była ważnym ośrodkiem publicystyki „rewizjonistycznej”, obok czasopisma „Po prostu”.
Zamknięcie
W 1963 roku Artur Starewicz, sekretarz KC do spraw ideologicznych, zlikwidował „Nową Kulturę” oraz inne czasopisma, wprowadzając zamiast nich tygodnik „Kultura” (1963–1981), którego redaktorem naczelnym został Janusz Wilhelmi.
Podsumowanie
„Nowa Kultura” odegrała istotną rolę w polskiej literaturze i publicystyce lat 50. i 60., będąc platformą dla autorów związanych z realizmem socjalistycznym oraz krytyków rzeczywistości społecznej.
