Nobilowie w starożytnym Rzymie
Nobilowie, wywodzący się z arystokracji senatorskiej, pojawili się na przełomie III i II wieku p.n.e. Właściciele latyfundiów, piastowali godności senatorskie i urzędowe, często dziedzicząc te pozycje, co było wynikiem zasług ich przodków dla republiki.
Charakterystyka nobilów
- Właściciele majątków ziemskich (latyfundiów)
- Pełnili funkcje senatorskie i urzędowe, które umożliwiały im pomnażanie majątku
- Po zakończeniu urzędowania otrzymywali prowincje w namiestnictwo
- Starali się zdobywać popularność wśród proletariatu poprzez rozdawanie zboża i organizowanie zawodów cyrkowych
Do nobilitias należało około 25 rodzin, wywodzących się z patrycjuszy oraz najbogatszych rodów plebejuszy. Ich wpływy i działania miały istotne znaczenie dla społecznego i politycznego krajobrazu starożytnego Rzymu.
