Niszczyciele typu Holland
Niszczyciele typu Holland (47A) to cztery holenderskie jednostki z okresu zimnej wojny, zbudowane w latach 50. XX wieku. Służyły w Koninklijke Marine w latach 1954-1979, a jeden z nich pozostawał w służbie w Peru do 1986 roku.
Specyfikacja
- Wyporność: standardowa 2215 t, pełna 2765 t
- Długość: 113,1 m
- Szerokość: 11,4 m
- Zanurzenie: 5,1 m
- Napęd: 2 turbiny parowe (45 000 shp), 4 kotły, 2 śruby
- Prędkość: 32 węzły
- Zasięg: 4000 Mm przy 18 węzłach
- Załoga: 247 osób
Projekt i budowa
Po II wojnie światowej holenderska marynarka wojenna, mimo osłabienia, planowała odbudowę floty. W 1946 roku powstało Biuro Projektowe, które zaproponowało budowę nowoczesnych niszczycieli. Projekt, opracowany przez K. de Muntera, rozpoczęto w 1947 roku. Okręty, nazwane typem Holland, miały za zadanie osłonę grup okrętów przed atakami okrętów podwodnych i lotnictwa.
Uzbrojenie
Uzbrojenie główne składało się z czterech automatycznych dział kal. 120 mm w dwóch wieżach, a dodatkowo były dwa działa przeciwlotnicze kal. 40 mm oraz wyrzutnie bomb głębinowych kal. 375 mm. Okręty nie miały wyrzutni torped, co było nowością w ówczesnych flotach europejskich.
Wyposażenie
Niszczyciele wyposażono w nowoczesne systemy radarowe i sonary. Radary zamontowano w latach 1957-1958 i obejmowały m.in. radar dozoru powietrznego oraz sonary do wykrywania celów podwodnych.
Służba i losy jednostek
Okręty brały udział w różnych misjach, w tym w akcjach pomocowych. W 1973 roku wycofano z czynnej służby „Gelderland”, a w 1974 roku „Noord-Brabant” uszkodzono w kolizji. „Holland” został sprzedany do Peru w 1978 roku, a „Zeeland” wycofano w 1979 roku i sprzedano na złom w 1979 roku.
Podsumowując, niszczyciele typu Holland odegrały istotną rolę w holenderskiej marynarce wojennej, wprowadzając nowoczesne rozwiązania w zakresie uzbrojenia i technologii.
