Nigun – Tradycja Żydowskiego Śpiewu
Nigun, z hebrajskiego oznaczającego „melodię”, to specyficzny typ grupowego śpiewu w tradycji żydowskiej, szczególnie wśród chasydów. Jego charakterystyczną cechą jest brak słów, co związane jest z zakazem mówienia podczas posiłków szabasowych, między umyciem rąk a spożyciem chałki.
Historia i Rozwój
Tradycja nigunim zyskała na znaczeniu w XVIII wieku w kulturze chasydzkiej. W tym czasie znani rabini i cadycy zaczęli tworzyć swoje własne nigunim, które wprowadzali do synagog oraz domów modlitw. Obecnie, nigunim są wciąż popularne, zwłaszcza wśród chasydów z ruchu Lubawiczerów.
Inspiracje i Improwizacja
Melodie nigunim często czerpią z lokalnych tradycji muzycznych. Przykłady to:
- Melodie z Góry Kalwarii, które imitują rytmy werbli koszarowych.
- Inspiracje muzyką góralską.
Nigunim stanowią również pole do improwizacji, co sprawia, że w ostatnich latach zyskują zainteresowanie muzyków związanych z muzyką klezmerską i jazzem.
