Niezabitów
Niezabitów to wieś położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Poniatowa. Historycznie wieś ta była szlachecka i w drugiej połowie XVI wieku znajdowała się w powiecie lubelskim. W latach 1954–1972 Niezabitów był siedzibą gromady o tej samej nazwie, a w latach 1975–1998 administracyjnie należał do województwa lubelskiego. Obecnie wieś stanowi sołectwo gminy Poniatowa i według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 roku liczyła 411 mieszkańców.
Historia
Według opracowania Urzędu Miasta w Poniatowej, w średniowieczu Niezabitów był wsią w parafii Wąwolnica, posiadającą 6 łanów kmiecych oraz 30 folwarków. Dziesięcina z tej wsi trafiała do parafii Wąwolnica i miała wartość do 20 grzywien. Wśród dziedziców wsi wymieniani są Bodzanta herbu Wieniawa, Jan Głowacz herbu Nowina oraz Mikołaj Kurek herbu Nieczuja.
W XV wieku w Niezabitowie występowała drobna szlachta, a akta ziemskie wskazują na wielu właścicieli. W 1497 roku dobra Jana i Mikołaja Drapskiego zostały skonfiskowane i nadane Pawłowi z Chotczy. W 1516 roku wieś ponownie skonfiskowano z powodu niezapłacenia taksy. Rejestry poborowe z lat 1531–1533 wskazują, że płatnikami podatków była tylko szlachta.
W Niezabitowie znajdował się majątek rodziny Drewnowskich, gdzie w 1846 roku urodził się Ignacy Drewnowski, powstaniec styczniowy. W XIX wieku wieś była znana jako „Niezabythow” i posiadała bogate pokłady żwiru. W literaturze, Stefan Żeromski w powieści „Nawracanie Judasza” sportretował administratora majątku Brzezińskich jako Kazimierza Dulębę, przedstawiając wieś pod nazwą Niebylanka.
Nazwa Niezabitów prawdopodobnie pochodzi od staropolskiego słowa „niezabyt”, co oznacza pamiątkę lub upominek. W pobliżu wsi, na terenie Zofianki, znajdował się przystanek kolei wąskotorowej Niezabitów.
