|nazwa naukowa =
|grafika =
|opis grafiki =
|alt grafiki =
|synonimy =
|specjalizacja =
|objawy =
|powikłania =
|początek =
|czas trwania =
|typy =
|przyczyny =
|czynniki ryzyka =
|rozpoznanie =
|różnicowanie =
|zapobieganie =
|leczenie =
|leki =
|rokowanie =
|zapadalność =
|śmiertelność =
|ICD11 =
|ICD11 nazwa =
|ICD10 = F65.8
|ICD10 nazwa =
|DSM-5 =
|DSM-5 nazwa =
|DSM-IV = 302.9
|DSM-IV nazwa = Nekrofilia
|ICDO =
|DiseasesDB =
|OMIM =
|MedlinePlus =
|MeshID =
|commons =
}}
Nekrofilia (ang. necrophilia z gr. νεκρός, nekrós – „martwy”, φιλία, filía – „miłość”; inne nazwy: tanatofilia, nekrolagnia) – zaburzenie preferencji seksualnych; stan, w którym bodźcem stymulującym seksualnie mogą być jedynie ludzkie zwłoki. Skłonność ta może być jednak wygeneralizowana do wszystkich obiektów, które danej jednostce kojarzą się ze śmiercią bądź zwłokami (np. śpiące osoby).
O przypadkach nekrofilii wspominał już Herodot.
* Jest szczególnym rodzajem fetyszyzmu, w którym rolę fetyszu odgrywają zwłoki ludzkie.
* Zaburzenie to może być skojarzone ze skłonnościami sadystycznymi.
* Trzecią grupę osób, u których można diagnozować nekrofilię są osoby zawodowo kontaktujące się ze zwłokami, dla których profanacja zwłok może być wynikiem głodu seksualnego lub zastępczym działaniem seksualnym. Rysy nekrofilne mogą przejawiać się w skłonności do praktyk ze śpiącymi lub nieprzytomnymi (cechy tanatofilii). Profanacja zwłok w celach seksualnych może wiązać się także z: alkoholizmem, deficytem intelektualnym oraz zaburzeniami psychicznymi (jak schizofrenia).
Leczenie
Leczenie nekrofilii jest podobne do leczenia większości parafilii. Poza zaleceniem leczenia związanej z nią psychopatologii, niewiele wiadomo na temat leczenia nekrofilii. Nie zebrano wystarczającej liczby nekrofilów, aby ustalić jakiekolwiek skuteczne metody leczenia. Jednak na podstawie dostępnych danych sugeruje się klinicystom, aby:
* Ustalić, czy pacjent ma nekrofilię czy nie
* Leczenie wszelkich psychopatologii, które są związane z nekrofilią
* Nawiązać kontakt psychoterapeutyczny
* Podawać mężczyznom z podwyższonym popędem seksualnym antyandrogeny
* Pomóc pacjentom w znalezieniu normalnego związku seksualnego
* Pomóc przekierować fantazje nekrofilne na żywy obiekt poprzez desensytyzację
Studium przypadków
Seryjny morderca Jeffrey Dahmer (1960–1994) znany był z tego, że przed rozczłonkowaniem zwłok swoich ofiar uprawiał seks oralny lub masturbował się, albo jedno i drugie. W nieodgadnionych, nagranych wywiadach ze swoją obrończynią, Wendy Patrickus, Jeffrey Dahmer wprost stwierdził, że uprawiał seks ze swoimi ofiarami przed i po ich śmierci. Tłumaczył, że chciał pozostać z daną osobą jak najdłużej, zachowując wybrane organy, tkanki szkieletowe i kości swoich ofiar.
(1945–2018) był szkockim seryjnym mordercą zwanym „Mordercą z Muswell Hill”, który powiązał śmierć i intymność. W 1978 roku Nilsen popełnił swoje pierwsze morderstwo i odbył stosunek ze zwłokami ofiary, przechowując ciało przez miesiące przed utylizacją. Według doniesień Nilsen do czasu aresztowania wykorzystywał seksualnie zwłoki różnych ofiar.
