Nawrot czerwonobłękitny
Nawrot czerwonobłękitny (Aegonychon purpurocaeruleum (L.) Holub) to gatunek rośliny z rodziny ogórecznikowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, Azji Zachodniej oraz na Kaukazie. W Polsce można go znaleźć głównie w zachodniej części kraju, w okolicach Bielinka nad Odrą. Często uprawiany jest jako roślina ozdobna.
Morfologia
Roślina ta jest byliną o szorstko owłosionej powierzchni, osiągającą wysokość od 30 do 60 cm. Poniżej przedstawiono jej cechy morfologiczne:
- Pokrój: Bylina, pędy płonne wyginają się ku ziemi i ukorzeniają.
- Kłącze: Grube, pełzające pod ziemią.
- Łodyga: Liczne, początkowo wzniesione, potem pokładające się i rozgałęzione u góry.
- Liście: Wąskolancetowate, zaostrzone, długość do 7 cm.
- Kwiaty: Korona o średnicy 1–1,5 cm, początkowo czerwona, później niebieska.
- Owoce: Białe, gładkie rozłupki o długości 3,5–5 mm.
Biologia i ekologia
Nawrot czerwonobłękitny jest hemikryptofitem, preferującym widne, suche lasy liściaste i zarośla, zwłaszcza na wapieniach. Gatunek ten jest charakterystyczny dla zbiorowisk roślinnych O. Quercetalia pubescenti-petraeae oraz Ass. Quercetum pubescenti-petraeae. Kwitnie od kwietnia do czerwca.
Zagrożenia i ochrona
Gatunek jest narażony na wyginięcie, co potwierdzają następujące klasyfikacje:
- Polska Czerwona Księga Roślin (2001) – narażony (VU); 2014 – krytycznie zagrożony (CR).
- Czerwona Lista Roślin i Grzybów Polski (2006) – wymierający, krytycznie zagrożony (E); 2016 – CR.
Bibliografia
Gatunek zaliczany do roślin chronionych.
