Natasza Goerke
Natasza Goerke (ur. 13 marca 1960 w Poznaniu) to polska prozaiczka, eseistka i felietonistka, znana z groteskowo-surrealistycznych opowiadań, które często zawierają ironię oraz czarny humor. Jej twórczość porównywana jest do dzieł Daniiła Charmsa i Antonio Tabucchiego.
Życiorys
Natasza Goerke studiowała polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, następnie indianistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i indologię na Uniwersytecie w Hamburgu. Od lat 80. mieszka poza Polską, najpierw w Danii, a później w Niemczech, a obecnie także w Nepalu. Jest laureatką kilku stypendiów, w tym Akademie Schloss Solitude (1995) i Villa Hellebosch (2002).
W 1992 roku zdobyła wyróżnienie w konkursie na opowiadania organizowanym przez Czas Kultury, a w 2003 roku była nominowana do Nagrody Literackiej Nike. Jej książka Tam otrzymała Bursztynowego Motyla w 2019 roku.
Goerke prowadzi warsztaty literackie, w tym podczas Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu oraz warsztaty organizowane przez wydawnictwo Czarne.
Twórczość
Książki wydane w Polsce:
- Fractale, 1994 (wydanie poprawione 2004)
- Księga pasztetów, 1997
- Pożegnania plazmy, 1999
- 47 na odlew, 2002 (nominacja Nike w 2003 roku)
Przekłady:
- angielski: Farewells to Plasma, Praha 2001
- niemiecki: Sibirische Palme, Hamburg 1997; Abschied von Plasma, Hamburg 2000; Rasante Erstarrung, Innsbruck 2003
- serbski: Sve pastete sveta, Beograd 2002
- słowacki: Povedz mi čo Si mysliš o Indii a ja Ti powiem kto Si, Bratislava 2002
Goerke publikuje w polskich oraz zagranicznych czasopismach, takich jak Brulion, Odra, Innostrannaja Literatura i wiele innych.
