Natalija Gonczarowa
Natalija Siergiejewna Gonczarowa (21 czerwca 1881 – 17 października 1962) była rosyjską malarką, znaną związkami z awangardą artystyczną. Urodziła się w inteligenckiej rodzinie we wsi w obwodzie tulskim.
Kariera artystyczna
Gonczarowa studiowała sztukę w Moskwie, gdzie przyłączyła się do ruchu awangardowego. W swojej wczesnej karierze eksplorowała różne style malarskie, w tym:
- Postimpresjonizm
- Prymitywizm z tematyką chłopską oraz dzieła religijne inspirowane ikonami
- Kubizm i kubofuturyzm
W 1913 roku zaprezentowała na wystawie retrospektywnej niemal 800 prac. Związała się z awangardowym malarzem Michaiłem Łarionowem, z którym aktywnie uczestniczyła w moskiewskiej bohemie artystycznej. W 1955 roku poślubiła Łarionowa.
Razem stworzyli krótkotrwałe ugrupowanie artystyczne „Ośli Ogon” oraz w 1913 roku wprowadzili kierunek malarski znany jako „promienizm”. Gonczarowa była również odpowiedzialna za projektowanie kostiumów i scenografii do baletu „Złoty Kogucik”, prezentowanego przez Balety Rosyjskie Diagilewa. Ponadto wystąpiła w filmie „Dramat w kabarecie futurystycznym nr 13”.
Życie po emigracji
W 1915 roku Gonczarowa i Łarionow wyemigrowali do Francji, gdzie artystka spędziła resztę życia. Zmarła w Paryżu w 1962 roku.
Podsumowanie
Natalija Gonczarowa była istotną postacią rosyjskiej awangardy XX wieku, łącząc różnorodne style w swojej twórczości i przyczyniając się do rozwoju sztuki w Europie.
