Naród i Wojsko
„Naród i Wojsko” to pierwsze ogólnopolskie pismo wydawane przez Narodowe Siły Zbrojne (NSZ) w okresie od listopada 1941 r. do 20 grudnia 1942 r. Początkowo było organem Związku Jaszczurczego, jednak po utworzeniu NSZ we wrześniu 1942 r. jego wydawanie przejął Wydział Wychowania Ideowego Oddziału VI Oświatowo-Wychowawczego KG NSZ. Kolportaż pisma realizowano nadal za pośrednictwem ZJ.
Wydanie „Narodu i Wojska” ukazywało się w nakładzie 8 tys. egzemplarzy. Redaktorem naczelnym był Lech Neyman ps. „Wacław Górnicki”, a do czerwca 1943 r. współredagował je ppłk Wacław Świeciński ps. „Tuwar”. W piśmie pojawiały się artykuły dotyczące:
- taktyki i techniki wojskowej,
- charakterystyki różnych typów broni i sprzętu militarnego,
- aktualnej sytuacji na frontach II wojny światowej.
Dodatkowo zamieszczano rozkazy Komendanta Głównego NSZ oraz odezwy organizacji wspierających NSZ. Po zakończeniu wydawania „Narodu i Wojska”, jego kontynuacją stał się dwutygodnik o tej samej nazwie.
Powiązania historyczne
Warto również wspomnieć, że istniało wcześniej pismo o tej samej nazwie, wydawane w latach 1934–1939 jako organ prasowy Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.
Bibliografia
- Wojciech Muszyński, W walce o Wielką Polskę. Propaganda zaplecza politycznego Narodowych Sił Zbrojnych (1939-1945), Warszawa 2000.
W skrócie, „Naród i Wojsko” odegrało ważną rolę w propagowaniu idei Narodowych Sił Zbrojnych oraz dostarczaniu informacji o sytuacji wojennej w czasie II wojny światowej.
