Napoleon Ludwik Felicjan Kamieński
Napoleon Kamieński (14 stycznia 1806 – 7 kwietnia 1873) był polskim księgarzem i wydawcą, który odegrał istotną rolę w życiu kulturalnym Poznania.
Życiorys
Kamieński był synem notariusza Nepomucena oraz Ludwiki z Jeżewskich. Uczęszczał do gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie studiował prawo na uniwersytecie w Berlinie. Jego kariera prawnicza została przerwana przez udział w powstaniu listopadowym, podczas którego walczył w różnych bitwach, w tym pod Dobrem i Grochowem. Po wojnie został uwięziony w twierdzy poznańskiej.
Od około 1839 roku zaangażował się w działalność tajnego komitetu rewolucyjnego oraz rozpoczął pracę w drukarstwie, a później skupił się na działalności wydawniczej. W latach 1839-1848 wydawał „Dziennik Domowy”, czasopismo skierowane do kobiet związanych z wielkopolskim ruchem organicznym. W 1841 roku założył spółkę wydawniczą z Karolem Libeltem i Jędrzejem Moraczewskim, a od 1853 roku był jej jedynym właścicielem.
Wśród najważniejszych publikacji Kamieńskiego znajdowały się:
- „Dziennik Domowy”
- „Rok pod względem oświaty, przemysłu i wypadków czasowych” (1843-1846)
- „Dziennik Polski”
- „Gazeta Wielkiego Księstwa Poznańskiego” (1846-1865)
Jego księgarnia była ważnym ośrodkiem polskiego życia kulturalnego w Poznaniu, mimo licznych szykan ze strony władz pruskich. W 1848 roku drukarnia Kamieńskiego została zniszczona przez żołnierzy pruskich.
Po jego śmierci firmę kontynuował syn Tadeusz, a później Stanisław Wegner. Z małżeństwa z Scholastyką Jachimowicz Kamieński miał syna Jana oraz trzy córki: Ludwikę, Bolesławę (matkę Janusza Ostrowskiego) i Józefę.
Bibliografia
- Danuta Pędzińska, Napoleon Kamieński, w: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, PWN
