Namiar w nawigacji
Namiar, znany również jako peleng, to termin w nawigacji odnoszący się do kąta pomiędzy kierunkiem odniesienia a kierunkiem, w którym znajduje się obserwowany obiekt. Kierunkiem odniesienia najczęściej jest północ geograficzna lub oś jednostki (statku, samolotu), na której znajduje się obserwator. Wierzchołek kąta stanowi oko obserwatora. Namiar jest kluczowy dla określenia pozycji, kursu oraz prędkości jednostki.
Rodzaje namiarów
Wyróżniamy kilka typów namiarów:
- Namiar rzeczywisty – punkt odniesienia to północny biegun geograficzny.
- Namiar magnetyczny – punkt odniesienia to północny biegun magnetyczny.
- Namiar kompasowy – punkt odniesienia to kierunek północny wskazywany przez kompas; może różnić się od namiaru magnetycznego z powodu deklinacji magnetycznej.
- Namiar burtowy (kąt kursowy) – punkt odniesienia to dziobowa część diametralnej.
- Namiar radiowy – kąt między kierunkiem na północny biegun geograficzny a ortodromą łączącą pozycje z nadajnikiem radiolatarni.
Namiary z kierunkiem północnym są podawane w zakresie od 0° do 360°, licząc w prawo od punktu odniesienia. Namiar burtowy podaje się w dwóch zakresach: 0°-180° – prawym (dodatnim) oraz lewym (ujemnym), gdzie 0° również znajduje się na linii odniesienia.
Podsumowanie
Namiar jest istotnym pojęciem w nawigacji, umożliwiającym precyzyjne określenie lokalizacji i kierunku jednostki. W zależności od zastosowanego punktu odniesienia wyróżniamy różne typy namiarów, co pozwala na dostosowanie nawigacji do specyficznych warunków i potrzeb.
Bibliografia
- Kategoria: Nawigacja
