.45 Automatic Colt Pistol (.45 ACP)
.45 ACP to amerykański nabój pistoletowy o wymiarach 11,43 × 23 mm, który był standardowym nabojem armii amerykańskiej do 1985 roku. Jego historia sięga kampanii na Filipinach w latach 1898-1900, kiedy to stwierdzono, że używany nabój rewolwerowy .38 Long nie ma wystarczającej mocy obalającej.
W odpowiedzi na te niedostatki, armia zdecydowała się na ponowne wprowadzenie rewolwerów kal. .45 oraz rozpoczęcie prac nad nową bronią krótką. Po przerwie spowodowanej zakończeniem walk, w 1907 roku ogłoszono konkurs na nowy model broni. Zwycięzcą został pistolet opracowany przez Johna M. Browninga, który wszedł do uzbrojenia jako Colt M1911, zasilany amunicją .45 ACP.
Nabój .45 ACP szybko zdobył popularność w obu Amerykach i pozostał standardowym nabojem pistoletowym armii amerykańskiej aż do momentu wprowadzenia pistoletu M9 (Beretta 92) kal. 9 × 19 mm Parabellum w 1985 roku. Mimo to, .45 ACP wciąż jest używany przez niektóre jednostki armii ze względu na swoje właściwości balistyczne.
Właściwości .45 ACP
- Niższa prędkość wylotowa w porównaniu do 9 × 19 mm, co czyni go bardziej odpowiednim do broni tłumionej.
- Większa zdolność obalająca pełnopłaszczowych pocisków kal. 11,43 mm w porównaniu do pocisków 9 mm.
Bibliografia
- Ireneusz Chloupek, Czterdziestkapiątka, „Komandos” 12/94.
