Mysikrólik (Regulus regulus)
Mysikrólik, znany również jako Regulus regulus, to najmniejszy ptak Europy z rodziny mysikrólików (Regulidae). Wyróżnia się kilkunastoma podgatunkami, z których główne to:
- Mysikrólik zwyczajny – Europa i zachodnia Syberia.
- Mysikrólik kanaryjski – La Gomera i Teneryfa.
- Regulus regulus azoricus – São Miguel (Azory).
- Regulus regulus japonensis – południowo-wschodnia Syberia i Japonia.
- Regulus regulus sikkimensis – wschodnie Himalaje.
Status i występowanie
Status IUCN dla mysikrólika to LC (najmniejszej troski). Ptaki te występują niemal w całej Europie, w Azji, aż po wschodnią Syberię i Japonię. W Polsce są liczne, szczególnie w lasach iglastych, i osiągają wysokości do 1500 m n.p.m. Mysikrólik jest częściowo osiadły, z migracjami wiosennymi i jesiennymi.
Charakterystyka
Mysikrólik ma krępą sylwetkę, dużą głowę i krótki ogon. Ubarwienie jest oliwkowozielone, z jaśniejszym brzuchem i dwoma białymi prążkami na skrzydłach. Dorosły samiec ma żółtopomarańczową kreskę na głowie, podczas gdy samica ma żółtą. Młode są podobne do dorosłych, ale mają szaro-oliwkową głowę.
Głos
Głos mysikrólika to ciche, szczebioczące dźwięki, a samce często śpiewają w pobliżu gniazd. Ich pieśń różni się od śpiewu zniczka dzięki szybko powtarzanym dźwiękom.
Biotop
Mysikrólik preferuje zwarte bory iglaste i mieszane, z przewagą świerków i jodeł. Rzadko występuje w lasach liściastych. Zmiany w środowisku, takie jak wprowadzenie monokultur świerkowych, wpłynęły na jego zasięg występowania.
Okres lęgowy
Okres lęgowy trwa od kwietnia do lipca, z monogamicznymi parami. Gniazda budowane są w gęstych koronach drzew iglastych, na wysokości 4–12 m. W jednym lęgu samica składa 8–10 jaj o kremowobiałym tle, pokrytych jasnobrązowymi plamkami.
Mysikrólik jest gatunkiem o dużym znaczeniu ekologicznym, a szacunkowa liczebność populacji w Polsce w latach 2013–2018 wyniosła od 522 000 do 811 000 par.
