Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie
Muzeum Wsi Lubelskiej to skansen, który gromadzi zabytki architektury drewnianej i murowanej oraz zbiory etnograficzne z regionu dawnego województwa lubelskiego. Muzeum jest wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów.
Historia
Oddział Budownictwa Ludowego Muzeum Okręgowego w Lublinie powstał w 1960 roku. 1 stycznia 1970 r. przekształcono go w autonomiczne Muzeum Wsi Lubelskiej. Początkowo skansen planowano zlokalizować na 12 ha w dzielnicy Kalinowszczyzna, jednak w 1975 r. przeniesiono go na nowy teren o powierzchni 27 ha w Sławinie, przy trasie Lublin – Warszawa.
Prace przy pierwszym obiekcie, wiatraku z Zygmuntowa, rozpoczęły się w maju 1976 r., a otwarcie pierwszego sektora, Wyżyny Lubelskiej, miało miejsce 27 września 1979 r. Ekspozycja muzeum podzielona jest na siedem sektorów, z których każdy prezentuje różne aspekty lokalnej kultury i architektury:
- Wyżyna Lubelska: wiatrak, kuźnia, olejarnia, kapliczka, chałupy i zagrody chłopskie.
- Roztocze: kuźnia, cerkiew, kapliczki, zagrody i chałupy.
- Powiśle: dwór, kapliczki, zagrody, w tym biura muzeum.
- Podlasie: remiza strażacka z Bedlna.
- Sektor dworski: dwa dwory, czworak, spichlerze oraz krzyż.
- Sektor miasteczkowy: kościół, lapidarium, plebania i inne obiekty.
W 2001 r. we dworze z Żyrzyna uruchomiono ekspozycję życia średniozamożnego ziemianina, a od 2001 r. w sektorze Powiśla można odbywać rejsy po stawie tradycyjnymi jednostkami pływającymi. W 2002 r. konsekrowano XVII-wieczny kościół z Matczyna, a w 2013 r. zakończono rekonstrukcję miasteczka sprzed II wojny światowej.
Plenery Muzeum Wsi Lubelskiej były wykorzystywane jako sceneria w wielu polskich filmach, takich jak Bitwa Warszawska 1920, Wołyń, Sami swoi. Początek oraz Znachor.
Podsumowanie
Muzeum Wsi Lubelskiej to ważny ośrodek kultury, prezentujący bogactwo tradycji i architektury regionu lubelskiego. Dzięki różnorodnym ekspozycjom oraz wydarzeniom, muzeum przyciąga zarówno turystów, jak i mieszkańców, stanowiąc miejsce edukacji i rekreacji.
