Mury miejskie w Głogowie

Mury miejskie w Głogowie

Mury miejskie w Głogowie to pozostałość po średniowiecznych umocnieniach otaczających miasto. Do dzisiaj zachowały się jedynie fragmenty tych konstrukcji.

Historia

W 1253 roku książę Konrad I nadał Głogowowi przywilej lokacyjny, co umożliwiło budowę murów obronnych. Początkowo miasto posiadało drewniano-ziemne umocnienia, które spalił pożar w 1291 roku. Książę Henryk III wsparł odbudowę, a ceglane mury zaczęto wznosić w ostatniej ćwierci XIII wieku. Pierwsze wzmianki o murach pochodzą z 1323 roku.

Budowa murów trwała wiele lat, obejmując obszar o powierzchni około 20 hektarów. Mury były zwieńczone blankami o wysokości 1,2 m i grubości około 1 m. W zachowanych fragmentach można dostrzec ślady po drewnianych konstrukcjach, zwanych hurdycjam. Mury wzmocniono 17 basztami i 9 wieżami, a dostęp do miasta zapewniały trzy bramy: Brama Brzostowska, Brama Szpitalna i Brama Polska.

Na początku XV wieku mury zostały wzmocnione przez dodatkowy pas murów z bastejami, przystosowanymi do obrony artyleryjskiej. Obiekty te otaczały całe lewobrzeżne miasto, a w ich obrębie znajdowały się furtki, które w razie potrzeby mogły być zamurowywane. W okresie XIV i XV wieku mury były regularnie remontowane.

W miarę rozwoju broni palnej, mury straciły swoje znaczenie obronne, co przyczyniło się do wzrostu populacji na przedmieściach. Pod koniec XVI wieku więcej osób mieszkało poza murami niż w ich obrębie.

Obecnie zachowały się fragmenty murów wzdłuż ulic: Zamkowej, Starowałowej oraz przy kościele św. Mikołaja. Częściowo zrekonstruowane, stanowią one cenne relikty średniowiecznej architektury.

Rejestr zabytków

18 grudnia 1963 roku mury miejskie w Głogowie zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem A/2643/668.