Muhammad Ali Jinnah
Muhammad Ali Jinnah (25 grudnia 1876 – 11 września 1948) był indyjskim i pakistańskim politykiem oraz prawnikiem, znanym jako Wielki Prowadzący (Kuaid-e-Azam) i Ojciec Narodu (Baba-e-Kaum). Urodził się w Karaczi, wówczas część Indii Brytyjskich.
Życiorys
Jinnah ukończył Christian Society High School w Karaczi, a w 1893 roku wyjechał do Londynu, gdzie rozpoczął studia prawnicze. Po powrocie do Indii w 1897 roku rozpoczął praktykę prawniczą w Bombaju. W 1910 roku został członkiem Zgromadzenia Prawodawczego, a w 1913 roku przyłączył się do Ligi Muzułmańskiej.
Jako przywódca muzułmanów w Indyjskim Kongresie Narodowym, Jinnah w 1930 roku przerwał współpracę z Gandhim, oskarżając Kongres o hinduski nacjonalizm. Zainspirowany myślą Muhammada Ikbala, zaczął promować ideę utworzenia oddzielnego państwa dla muzułmanów, co zaowocowało ogłoszeniem koncepcji Pakistanu w 1940 roku na posiedzeniu Ligi Muzułmańskiej w Lakhnau. Jinnah stał się kluczowym orędownikiem podziału Indii na dwa niepodległe państwa: Indie i Pakistan.
Znaczenie
- Jinnah był głównym przedstawicielem muzułmanów w Indiach.
- Dążył do tego, aby Liga Muzułmańska była jedynym reprezentantem interesów muzułmanów indyjskich.
- Jego działania doprowadziły do utworzenia Pakistanu jako niepodległego państwa muzułmańskiego.
Bibliografia
- Muhammad Ali Chaudhuri, The Emergence of Pakistan, Nowy Jork, 1967
- Ayesha Jalal, The Sole Spokesman. Jinnah, the Muslim League and the Demand for Pakistan, Cambridge, 1985
Dalsza lektura
- Khan, Umair, SECULAR MUSLIM: Jinnah, His Politics And Pakistan
- Yasser Latif Hamdani, Busted: Myths About Quaid-e-Azam Jinnah
