Syntezator SID
SID (Sound Interface Device) to jednoukładowy, 3-głosowy syntezator muzyczny zaprojektowany przez Roberta „Boba” Yannesa w latach 80. XX wieku. Układ produkowany przez MOS Technology służył jako generator dźwięku w ośmiobitowych komputerach Commodore, takich jak Commodore 64, Commodore 128 oraz Commodore CBM-II. Dzięki swoim możliwościom, SID zrewolucjonizował tworzenie oprawy dźwiękowej w grach, co przyczyniło się do sukcesu sprzedażowego Commodore 64.
Charakterystyka układu
Układ SID charakteryzuje się zaawansowaną strukturą, która obejmuje:
- Trzy oscylatory, każdy generujący cztery rodzaje przebiegów: piłokształtny, trójkątny, prostokątny o zmiennym wypełnieniu oraz szum. W nowej wersji oscylatory mogą łączyć kształty fal.
- Trzy modulatory amplitudy.
- Trzy generatory obwiedni dźwięku (ADSR – Attack/Decay/Sustain/Release).
- Jeden programowalny filtr, działający jako dolno-, górno-, środkowozaporowy lub przepustowy.
SID umożliwia synchronizację oscylatorów oraz modulację kołową (ring modulation). Posiada również wejście dla zewnętrznych sygnałów audio, które można przepuszczać przez filtry i miksować z sygnałami wewnętrznymi.
Wersje układu
SID występuje w dwóch głównych wersjach:
- 6581 („stary”) – produkowany do 1990 roku.
- 8580 („nowy”) – produkowany od 1987 do 1992 roku.
Między tymi wersjami istnieją istotne różnice w jakości dźwięku. W wersji 8580 wprowadzono możliwość łączenia fal logicznie, zmieniono działanie filtra oraz wyeliminowano drobne usterki. Nowa wersja lepiej odpowiada pierwotnej specyfikacji niż jej poprzednik.
